Het MIMA presenteert Popcorn, een groepstentoonstelling met 15 kunstenaars die een kleurrijk, excentriek en dromerig beeld schetsen van onze maatschappij, met een dosis surrealisme vergelijkbaar met die van de jaren 1930. De humoristische ervaring is zowel een gegarandeerde picturale schok als een tegengif voor de winterse melancholie. Popcorn biedt ook een atypische, zeer lokale blik op hedendaagse kunst, en brengt jonge en ervaren kunstenaars samen.
Kunstenaars
Mrzyk en Moriceau, Pol-Edouard, Fabien Karp, Gary Card, Adèle Aproh, Elene Usdin, Michael Polakowski, Julien Colombier, Amandine Urruty, Delphine Somers, Antoine Carbonne, Davor Gromilovic, Nina Vandeweghe, Silio Durt
POPCORN
02.02 – 26.05
MIMA
https://www.mimamuseum.eu
Ik verkies de toekomst boven het verleden, want dat is waar ik besloten heb de rest van mijn leven te leven. – Victor Hugo / Dichter, schrijver, toneelschrijver, politicus, 1802 – 1885
Een optimistische kijk op de toekomst lijkt moeilijk in een tijd waarin onze “zwarte spiegel” ons voortdurend het beeld van een wereld in crisis laat zien. Toch is er een universeel tegengif tegen somberheid: kunst. In al haar vormen en tijden is kunst een uitlaatklep geweest voor onze angsten. Onder de noemer popcorn neemt de tentoonstelling de temperatuur op van een artistieke scène die vanuit een nogal surrealistische hoek van onze tijd getuigt.
De titel popcorn – maïskorrels die in de hitte worden gepoft en openbarsten, gezoet of gezouten – is een metafoor voor de uitbundige esthetiek van de tentoongestelde werken. Ze drukken een voorliefde uit voor het fantasmagorische, het karikaturale en het droomachtige, waarbij ze afwijken van een getrouwe weergave van de wereld. De tentoonstelling laat het aan de bezoeker over om te beslissen of het werk voor hem of haar als ‘zoet’ moet worden omschreven, wanneer het een uitnodiging is om te ontsnappen, ‘zout’ wanneer het zeer kritisch is, of ‘zoet-zout’ wanneer ironie (la zwanze) overheerst.
De tentoonstelling suggereert ook een parallel tussen de kunst van vandaag en die van de jaren 1930, de gouden eeuw van de cinema toen popcorn ontplofte op het geluid van swing. Afgezien van de tijdperken die de kunstenaars van elkaar scheiden, is het mogelijk gelijkenissen te zien in de toenemende intolerantie en de opeenstapeling van donkere wolken aan de horizon. In dit opzicht legt Popcorn een denkbeeldige link tussen de artistieke stromingen van het surrealisme (Salvador Dali, Giorgio de Chirico, René Magritte…) en de Nieuwe Zakelijkheid (Max Beckmann, Otto Dix, George Grosz…) en de tentoongestelde kunstenaars.
Daarnaast geeft het aanbod van 15 kunstenaars, waarvan de meesten lokaal zijn, ons nog een kans om onze blik op jonge hedendaagse kunstenaars te verruimen. — Raphaël Cruyt, curator van de tentoonstelling
Foto: Club Paradis