Bertolt Brecht, dat was toch die communist? De autoritaire paus van het epische theater?
Brecht, de geldwolf, Brecht, de wijvenzot, waarom in vredesnaam zou dat stuk verdriet je nou gaan interesseren?
En waren het nog zijn beroemde theaterstukken. Maar zijn gedichten? Zijn hondsbrutale liedjes? Zijn troosteloze ballades?
Is het omdat Brecht een onverzoenlijke vijand van Hitler was? Prijzenswaardig genoeg, maar wat heeft dat met poëzie te maken?
Veel. Bij Brecht zelfs alles. Hij leefde in onmogelijke tijden. In zijn poëzie levert hij keer op keer het bewijs dat het onmogelijke mogelijk is.
Brecht maakt het Duits, die taal van stramme beulen en geblafte bevelen, hij maakt het Duits soepel en teder, elegant, ja, zelfs vriendelijk soms. Hij temt zijn haast dierlijke wreedheid tot ze verkeert in subtiele gevoeligheid. Van bedelmeiden maakt hij prinsessen, van vuilnis juwelen, van de communistische partij – waar hij overigens nooit lid van werd – broze lyriek.
Luister en jank zacht van pijn en hunkering.
Donderdag 20 december om 20u.
Foto: www.vizit.be