In de cel van Nelson Mandela viel een straal licht die hij gebruikte om tomaten te kweken in een paar oude schoenen. Die deelde hij uit aan zijn medegevangenen. Dat is liefde.
Mensen die de lampjes van geparkeerde fietsen die per ongeluk aan zijn blijven staan uit doen, ook al moet je best lang zoeken naar waar dat knopje nou precies zit…dat is liefde.
Iemand die alleen woont en op vakantie gaat en voor ze vertrekt een briefje met WELKOM TERUG op haar tafel legt…ook dat is liefde.
In haar hoofd, in haar hart, in haar omgeving en in de wereldgeschiedenis zoekt Laura naar mensen die ons kunnen leren wat liefhebben is. Want écht liefhebben, wat is dat eigenlijk en hoe doe je dat? In haar zoektocht komt zij steeds de dood tegen, want zoals in de bijbel staat blijkt waar: ‘sterk als de dood, is de liefde’. De antwoorden die zij vindt zijn soms hartverscheurend, dan weer hilarisch en doen je lachen door je tranen heen.
‘Liefhebben’ werd Een cadeau, Groots theater en Louterend genoemd.
‘Liefhebben’ werd vanaf de première in 2014 lovend ontvangen door pers en publiek en speelt nog steeds door Nederland en België. In 2016 werd de tekst van ‘Liefhebben’ in boekvorm uitgebracht, met succes, want het boekje is inmiddels toe aan zijn vierde druk.
Laura van Dolron creëerde haar eigen genre: stand-up filosofie. In haar voorstellingen wisselen humor en diepgang elkaar in razend tempo af. Ze doet op het podium, wat een comedian doet, maar dan met meer poëzie en minder behoefte aan de lach. Ze doet wat dominees doen, maar dan zonder God (al komt hij nog wel eens om de hoek kijken). Ze doet wat theatermakers doen, maar dan zonder rol, zonder illusie. Laura: ‘In het echt wordt er al genoeg gespeeld, dus in het theater laat ik dat liever achterwege’. Over haar succesvoorstelling ‘Sartre zegt sorry’ zei de jury van het Nederlands Theaterfestival: Van Dolron heeft iets van een vrouwelijke Woody Allen en ze verdient het om een net zo groot publiek te bereiken als de meester zelf.
Tekst en spel: Laura van Dolron
Dramaturgie: Martine Manten
Vormgeving: Wikke van Houwelingen en Marloes van der Hoek
Lichtontwerp: Gé Wegman
www.thassos.be