Aan de vooravond van Gedichtendag trad Els Moors naar buiten als nieuwe Dichter des Vaderlands met haar eerste gedicht. Nu, bijna twee maanden later, kiest ze voor Wereldpoëziedag om haar tweede gedicht de wereld in te sturen.
Het is een titelloos gedicht waarin ze gewag maakt van de groeiende globalisering en een sneer uitdeelt aan het kapitalisme.
Al Els’ nieuwe gedichten die ze schrijft als Dichter des Vaderlands verschijnen integraal op de www.dichterdesvaderlands.be.
mijn stad is van de maan
van corona en havana en van eenzaam
slapen gaan van de overkant van het park
waarin de zwanen lachen
van het opstijgende vliegtuig
de vuilniszak het doorgeefluik
van de brasserie van verslavingen die de
staatskas spijzen
van roet op vensterbanken
van verweesde kinderen die zich
voeden met cola gojibessen en tussen
de door de wind verweerde woontorens
zitten te wachten op een tram
van het mediaspektakel tot aan de volgende ramp
van vrouwen die de taal van de veroveraar
nasaal in de mond hebben genomen
maar wie leert onze meisjes naakt
te praten niet besmeurd door kapitaal
afwasmachines mixers warenhuizen
wie kent de vijftien manieren
om een sinaasappel te eten
kijk me niet in de ogen ik draag gucci
mijn stad is een hit and run van eerst de zon
en daarna een kille bries
overweeg ik hoe ik
voor de dag wil komen
ik neem de aanzet van de glimlach
die ik ooit voor jou bewaarde
en strooi hem kwistig in het rond
Met de steun van de Nationale Loterij en haar spelers.
Foto: Els Moors