Internationaal gerenommeerde kunstenaars worden door het Middelheimmuseum uitgenodigd nieuw of bestaand werk te presenteren op het raakvlak van architectuur, sculptuur, installatie en performance, vertrekkend van de ideeën achter de barokke landschapsarchitectuur. Denk daarbij aan motieven als de grotto, het doolhof, het tableau vivant, de folly, de fontein, de trompe l’oeil… Deze constructies namen in de hoogdagen van Barok en Rococo een centrale plaats in het landschapsontwerp in. Ze gaven een voorheen ‘klassiek’ landschap een verrassend andere aanblik en lokten daardoor nieuwe ervaringen uit bij de bezoekers. Elk van deze motieven probeert – in ware baroktraditie – het publiek te beduvelen, te verrassen, te imponeren of te verleiden.
PARK ALS SOCIALE RUIMTE
Het eeuwenoude park van het Middelheimmuseum, zijn architectuur en de ontwikkeling van de collectie sluiten aan bij dat barokke gegeven van architecturale en sculpturale ingrepen die het landschap, en de ontmoetingen die erin plaatsvinden, aantrekkelijker maken. Vermits Middelheimmuseum vandaag bovendien ook een sociale ruimte is, is Experience Traps hier perfect op z’n plaats.
EXPERIENCE TRAPS wil bij de bezoeker een mentale en fysieke ‘zelfervaring’ uitlokken, volgens de precieze voorschriften van de kunstenaar. Verrassingselementen, maar evengoed sobere, heldere sculpturale ingrepen kunnen worden ingezet als glijmiddel én ontwrichtende factor. De tentoonstelling is een kritische reflectie op de hedendaagse ervaringsmaatschappij waarin we willen geëntertaind worden met unieke belevingen – die we liefst met zoveel mogelijk mensen delen.
DE KUNSTENAARS
William Forsythe (°1949, USA ) treedt op als kunstenaar en co-curator. Hij integreert ook enkele van zijn bekende choreographic objects in het project en veroorzaakt hiermee een beweging bij de toeschouwer.
Andere kunstenaars die een nieuw of bestaand werk zullen presenteren voor de tentoonstelling zijn Bertrand Lavier (°1949, Frankrijk), Marvin Gaye Chetwynd (° 1973, Verenigd Koninkrijk), Monika Sosnowska (° 1972, Polen), Rioyi Ikeda (°1966, Japan), Dennis Tyfus(°1978, België), Andra Ursuta (° 1979, Roemenië), Adrien Tirtiaux (°1980, België), Ulla von Brandenburg (° 1974, Duitsland), Gelitin (collectief sinds 1993, Oostenrijk), Bruce Nauman (°1941, USA) en Recetas Urbanas (collectief rond Santiago Cirugeda sinds 2003, Spanje), Louise Lawler (°1947, USA), Mike Bouchet (°1970, USA), Spencer Finch (°1962, USA) en Jeremy Deller(°1966, USA).
Sinds een aantal jaren onderzoekt het Middelheimmuseum in zijn programmatie de grenzen van de beeldhouwkunst met sculpturale performances. Tijdens het openingsweekend krijg je performances van Gelitin, Ulla von Brandenburg en Dennis Tyfus te zien.
ARCHITECTUUR ALS SCULPTUUR
Het Middelheimmuseum heeft in de afgelopen decennia een collectie ontwikkeld waar sculpturen die zich op de rand van het architecturale bevinden, een belangrijk deel van uitmaken. Enkele collectiestukken die dit illustreren, zijn de wooneenheid Franchise Unit van Atelier van Lieshout, Orbino, een constructie van containers van Luc Deleu, Tennismuur van Ann Veronica Janssen, de reflecterende installatie Belgian Funhouse van Dan Graham, Flat Field Works, ‘units’ gecreëerd door Andrea Zittel, of het schijnbare labyrint van Per Kirkeby. Ook het paviljoen ontworpen door de Belgische architect Renaat Braem en Het Huis van architectenduo Robbrecht en Daem passen binnen de context ‘tentoonstellingsruimtes die tegelijk als sculptuur functioneren’. Veel van deze sculpturen veronderstellen interactie met de bezoeker. Ze verhouden zich tot een bepaalde mate van functionaliteit: van een expliciet bruikbaar concept tot het flagrant ontbreken van enig praktisch nut, soms in tegenstelling tot wat wordt gesuggereerd.
Foto: Middelheimmuseum
