De tragiek van dementie en andere wilsonbekwaamheid is niet te onderschatten. Ondanks menselijke (palliatieve) zorg willen sommigen niet aftakelen. Angst voor controleverlies motiveert voor het opstellen van wilsverklaringen. De wilsverklaring euthanasie geldt echter alleen bij onomkeerbaar coma en niet bij dementie, hersenbloedingen enzovoort. Het kan enkel zoals Hugo Claus het deed: door te vroeg euthanasie aan te vragen, want nadien is het te laat. Mensen aanvaarden dit niet langer. Dit boekje legt haarfijn uit wat in België momenteel wel en niet kan.
Wim Distelmans (1952) is kankerspecialist en professor in de palliatieve geneeskunde aan de VUB. Hij pionierde in België voor de erkenning van palliatieve zorg en vocht voor het recht op euthanasie. Hiervoor werd hij in 2003 bekroond met de Arkprijs van het Vrije Woord. Hij is o.a. voorzitter van de palliatieve thuiszorg OMEGA en het Cédric Hèle Instituut, richtte met de steun van het UZ Brussel in Wemmel TOPAZ op, het eerste dagcentrum voor ernstig zieken en ontwikkelde, samen met Recht op Waardig Sterven het LEIF-project. Hij was voorzitter van de Federatie Palliatieve Zorg Vlaanderen en is momenteel covoorzitter van de Academie Levenseinde vzw en van de Federale Commissie Euthanasie.
Softcover; 128 pagina’s.
Auteur: Wim Distelmans
Titel: Voor ik het vergeet
Uitgeverij: Houtekiet
ISBN: 978 90 8924763 6
Thema: mens & maatschappij; wetenschap
Prijs: € 15,00