Xavier Hufkens presenteert vanaf 15 november een nieuwe tentoonstelling van Nicolas Party (1980). Na de grootschalige presentatie van zijn werk in het Magritte Museum in 2018, keert de Zwitserse kunstenaar terug naar Brussel met een reeks pastelschilderijen en sculpturen die kunsthistorische thema’s op een verrassende en innovatieve manier nieuw leven inblazen.
Party staat bekend om zijn heldere vormen, schilderachtige precisie, levendig kleurenpallet en scherp oog voor compositie. Dat alles komt samen in toegankelijke en verleidelijke werken, die tegelijk de traditionele dialoog tussen representatie en abstractie enerzijds en tussen observatie en verbeelding anderzijds onderzoeken.
De titel van deze tentoonstelling, Grotto, verwijst naar drie grote pastelschilderijen van grotten. Afbeeldingen van ondergrondse grotten, zowel in renaissanceschilderijen van kluizenaars als in Courbet’s The Source of the Loue en, meer specifiek, The Grotto of Manacor (ca. 1901) van de Belgische schilder William Degouve de Nuncques, roepen een schat aan historische en filosofische connotaties op. Geïnspireerd door deze beelden heeft Party een drieluik hedendaagse monochromen gecreëerd in sprankelende tinten rood, groen en blauw. Terwijl de blauwe grot afgebeeld in Grotto een directe link smeedt met het werk van Degouve de Nuncques, vormen de drie pastelkleuren samen ook het rood-groen-blauwe kleurenpalet (het RGB-kleurenmodel) dat het mogelijk maakt om afbeeldingen te detecteren en weer te geven in digitale systemen.
Naast deze werken presenteert Nicolas Party twee etherische schilderijen die herinneren aan de minutieus gedetailleerde natuurstudies van Jan van Kessel de Oude (Antwerpen, 1626-1679), die zich specialiseerde in trompe l’oeil composities van kevers, insecten, rupsen en vlinders. Voor Insects leent Party van het repertoire Van Kessel en ontketent hij een zwerm soortgelijke wezens over golvende landschappen van vlezige, biomorfe vormen. Deze hebben op hun beurt een eigen onderstroom en doen denken aan de wellustige contouren van bepaalde surrealistische sculpturen uit het midden van de twintigste eeuw. Door deze ongebruikelijke verwijzingen samen te voegen, creëert Party werelden die zowel fascinerend als verontrustend zijn. Terwijl het nauwgezette detail, de heldere kleuren en de weelderige texturen een gevoel van verwondering oproepen, tippen de onbepaalde vormen en insecten donkere angsten aan die verband houden met dood, verval en vergankelijkheid. Hier gebruikt Party zijn onderscheidende en zeer gestileerde visuele esthetiek om zeer uiteenlopende thema’s te transformeren in werken die eenvoudige categorisatie tarten.
De fauna doemt ook op in drie figuratieve pastelkleuren die libellen, een langoustine, zeepaardjes en scarabeeën bevatten: prachtig esthetische wezens die vaak geassocieerd worden met transformatie, kleur, metamorfose, magie en de veranderbaarheid van het leven. In deze illusoire pastels speelt Party met kleur en perspectief om een reeks visuele paradoxen te creëren die conventionele logica tarten. Met enorme behendigheid verstoort hij de relaties van de belangrijkste picturale elementen – achtergrond, figuur en wezen – om een reeks ondoorgrondelijke beelden te creëren: wat zien we echt? Net als surrealistische collages of symbolistische schilderijen, roepen deze raadselachtige afbeeldingen onbewuste en poëtische associaties op. De griezelige sfeer wordt verder versterkt door het androgyne karakter van de figuren en het oogverblindende gebruik van dissonante kleuren.
Een nieuwe serie fel geschilderde sculpturen op even levendige sokkels fungeren als contrapunten voor de werken in pastel. In de vorm van bustes en torso’s verwijzen ze duidelijk naar de wereld van de antieke beeldhouwkunst. Maar ook hier is niets wat het lijkt. De driedimensionale werken van Party wijken af van de klassieke normen. Subtiele manipulaties hebben een vervreemdend effect: de gebroken ledematen zijn vreemd gepolijst, terwijl torso’s soepel en zonder eigenschappen zijn. Uitgevoerd in coruscerende, hoogglans tinten, wordt hun verleidelijke en toch griezelige uitstraling ook geïnformeerd door de langdurige interesse van Party in polychromie (de oude techniek van het schilderen van sculpturen). Zijn werk herinnert eraan dat uiterlijk bedrieglijk kan zijn: de meeste klassieke sculpturen waren ooit fel gekleurd. Andere werken, zoals de buste en de biomorfe massa, weerspiegelen direct pastelkleuren. Party gebruikt geavanceerde 3D-renderingprocessen en cnc-freestechnieken om de basis sculpturale vormen te creëren. Vervolgens schildert hij de werken met meer traditionele technieken, waardoor hij glanzende oppervlakken creëert die net zo strak en ondoordringbaar zijn als de pastels zacht en kwetsbaar zijn.
Nicolas Party (geb. 1980, Lausanne; woont en werkt in New York). Geselecteerde solotentoonstellingen zijn onder meer: Pastel, FLAG Art Foundation, New York, NY, VS (2019); Nicolas Party bij Marble House, Marble House, Newport, RI, VS (2019); Arches, M WOODS, Beijing (2018-2019); Magritte Parti, Magritte Museum, Brussel (2018); Nicolas Party: Speakers, Modern Art, Oxford (2017); Sunrise, Sunset, Hirshhorn Museum and Sculpture Garden, Washington DC (2017); Nicolas Party in the Garden Room, Palazzo Antinori, Florence (2016); Hammer Projects: Nicolas Party, Hammer Museum, Los Angeles (2016); Pathway, Dallas Museum of Art, Dallas (2016); Cimaise, CAN: Centre d’art Neuchâtel, Neuchâtel (2016); Boys and Pastel, Inverleith House, Edinburgh (2015).
Nicolas Party
Grotto
Opening: 14 November
Exhibition date: 15 November – 14 December
Address: 6 rue St-Georges | St-Jorisstraat1050 Brussels, Belgium
www.xavierhufkens.com
Foto’s: Club Paradis