Prachtige sonates door twee jonge toptalenten Kasper Nowak, cello en Christia Hudziy, piano.
De Poolse cellist Kacper Nowak treedt aan met de pianiste Christia Hudziy, en wordt beschouwd als een van de grote beloftes van zijn generatie. Beide jonge talenten leerden mekaar kennen via de Muziek-kapel Koningin Elisabeth.
Samen spelen ze de sonates van Brahms, Martinu en Schnittke.
Kacper Nowak werd in Polen geboren en begint op zijn achtste cello te spelen. Hij behaalt tal van prijzen op verschillende nationale en internationale wedstrijden en wordt lid van de nationale stichting voor hoogbegaafde kinderen. In 2005 wint hij de Eerste Prijs op de wedstrijd van Sint-Pieters-Woluwe in Brussel, om het volgende jaar te starten bij D. Poskin. In 2010 zet hij zijn opleiding verder bij M. Kliegel in Keulen. Daarna studeert hij verder bij Justus Grimm aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen en behaalt hij in 2012 de Grote Prijs Edmond Baert. In 2014 behaalt Kacper zijn master met de grootste onderscheiding en krijgt hij de Nederlandse Oranjebeurs. Hij neemt ook deel aan masterclasses met grote musici, zoals G. Caussé, B. Vodenitcharov, F. Springuel, G. Capuçon, Quatuor Danel en J.G. Queyras.
Sinds september 2014 vervolmaakt Kacper Nowak zich aan de Muziekkapel Koningin Elisabeth, onder leiding van G. Hoffman. Kacper speelt met een cello Thomas Meuwissen uitgeleend door de Muziekkapel Koningin Elisabeth.
Christia Hudziy werd geboren in Oekraïne. Van 1990 tot 1998 studeert ze piano aan de bijzondere muziekschool van Lviv. Ze is 14 als ze laureate wordt in de Oekraïense wedstrijd voor nieuw talent in Kiev, waardoor ze een presidentiële beurs krijgt. In 1999 wordt ze geselecteerd om te spelen in de Parijse Salle Cortot en neemt ze deel aan het eerste Festival « l’Art de l’Enfance». Tijdens haar opleiding aan het Conservatoire National Supérieur de Musique van Parijs wordt ze ondersteund door de stichting Lili et Nadia Boulanger. Ze wint verschillende pianowedstrijden.
Christia volgt de vervolmakingscursus (derde cyclus) van het Conservatoire National Supérieur de Musique van Lyon. Ze werkt mee aan talloze festivals (Saintonge, Menton, La Roque d’Antheron, Chartres…). In 2008 wint ze de internationale Yahama beurs en is ze finaliste op de kamermuziekwedstrijd van het Concertgebouw (Amsterdam). Na de vervolmakingscursus in de Muziekkapel Koningin Elisabeth (september 2008-juni 2013), eerst in de sectie van Abdel Rahman El Bacha en vervolgens in de sectie van Maria João Pires, is ze huidig pianobegeleidster.
Programma:
Johannes Brahms – Sonata for cello and piano n.1 (opus 38)
Allegro non troppo
Allegretto quasi Menuetto
Allegro
Bohuslav Martinu– Sonata for cello and piano n.2 (H286)
Allegro
Largo
Allegro comodo
Alfred Schnittke– Sonata for cello and piano n.1
Largo
Presto
Largo
De sonate heeft als titel “Sonate für Klavier und Violoncello” (voor piano en cello) en de piano mag in geen geval een puur begeleidende rol aannemen. Bij de eerste uitvoering speelde Brahms de pianopartij en de cellist klaagde dat hij zijn cello helemaal niet kon horen.
Het is “een eerbetoon aan J. S. Bach” en het hoofdthema van het eerste deel en de fuga zijn gebaseerd op Contrapunctus 4 en 13 van de Kunst der Fuga.
Brahms voerde de sonate in Mannheim in juli 1865 uit en bood het vervolgens aan aan uitgever Breitkopf & Härtel, die het prompt afsloeg. Het was de bekende Duitse cellist Robert Hausmann, die het in zijn repertoire opnam en het populair maakte. Hij maakte in 1886 nog een tweede cellosonate die hij opdroeg aan Hausmann.
Martinu componeerde drie sonates voor cello, waarvan de vroegste dateert uit 1939. Martinu wist in 1940 te ontsnappen aan de nazi-invasie en had zich uiteindelijk in New York gevestigd, waar deze tweede cellosonate werd gecomponeerd. Het is een formeel traditioneel werk van drie bewegingen, met de langzame beweging op de tweede plaats. Opmerkelijk genoeg toonde de eerste sonate, gecreëerd tijdens de turbulente omwentelingen van 1939, verrassend weinig uiterlijke tekenen van angst. Het lijkt alsof veel van zijn onderdrukte emotionaliteit in toom werd gehouden en werd vrijgegeven in het centrale Largo van de tweede sonate, de meest uitgebreide van de drie delen. De openingsbeweging (Allegro) is in conventionele sonatevorm, De finale (Allegro commodo) is opnieuw klassiek georiënteerd, hoewel de aardigheid van verschillende van zijn ideeën Martinu’s Boheemse erfgoed weerspiegelt
Schnittke lag tijdens zijn leven diverse malen overhoop met de Sovjet-instanties. Toch heeft dit werk voor cello en piano uit 1978 diverse compositieprijzen gewonnen, onder meer de Tsjaikovski-prijs. Om Schnittke dwars te kunnen zitten werden er maar 500 exemplaren van de partituur gedrukt. Aangezien het een van de populairste werken van hem werd, waren deze in een mum van tijd verkocht. Exemplaren werden gestolen uit de bibliotheken of zo vaak gekopieerd dat ze snel niet leesbaar meer waren.
Deze cellosonate is opgedragen aan celliste Gutman. Zoals zo vaak bij Schnittke het geval is, is er een mix van stijlen (polystilisme), maar hier speelt meer een variëteit aan stemmingen; het klinkt dan weer eenzaam en verlaten (zo typisch voor de klank van de cello), dan weer vrolijk en hoopvol.
Neerdorpen Klassiek!
Tickets: 14 euro (5 euro voor -26)
Abonnement voor 7 concerten: 70 euro
Via deze website kan u geen tickets aankopen voor Neerdorpen Klassiek!
Via Orfeoproducties: mailtje of telefoneer 03 449 16 87.
De reservatie is definitief na betaling op de rekening BE11 3630 0198 9348 (Orfeoproducties vzw) met vermelding van het aantal tickets en de datum van het concert.
De tickets liggen dan klaar aan de kassa.
Of via de cultuurdiensten van de deelnemende gemeenten.
Donderdag 29 november 2018 om 20:15 uur
Kerk Onze Lieve-Vrouw geboorte, Lint
Foto’s: Orfeo & Kacper Nowak