Rond Les Âmes Perdues hangt een zwoele zweem van het Berlijnse cabaret van de jaren ’20. Een onfeilbare mix waarin satire, zelfspot en parodie zich vermengen met een aanstekelijke authenticiteit. Ze hebben lak aan de lelijkheid en het cynisme in de prestatiemaatschappij. Met hun liefde voor de schoonheid en het streven naar de goedheid, grijpen ze de kunsten aan om een hoger doel te bereiken. Met een glas wijn in de hand leunen de genodigden achterover en aanschouwen ze een vulkaan van ideeën in dit hedendaags café-theater. Heren, stift de lippen. Dames, vergeet die two-toned-shoes niet en maak jullie op voor muziektheater waarin verschillende stijlen, tijdperken en verhaallijnen met elkaar de dans inzetten. Dit afstudeerproject aan het Antwerpse conservatorium kreeg vorm onder het toeziend oog van Muziektheater Transparant. Speciaal voor Wintervuur betreden de vier jonge talenten opnieuw de bühne en maken ze de koude nachten net ietsje warmer.
ENKELE VRAGEN AAN ISAAK DUERINCK
Waar haalde je inspiratie?
– enerzijds de nostalgie naar het Parijs en Berlijn van de eerste helft van de vorige eeuw en de muziek en andere kunstvormen uit die periode (Poulenc, Britten, Weill, Spoliansky, Hollaender, Piaf,…)
– anderzijds ons dagelijkse leven en de maatschappij waarin we leven, dat is tenslotte waar cabaret op gebaseerd is: zware onderwerpen op een satirische en verteerbare manier aansnijden.
Waarom maakte je dit stuk?
– om in plaats van mee te werken aan andermans projecten zelf een grootschalig project op poten zetten met de vele dingen die daarbij komen kijken, en omdat het mij zeer bijzonder leek dit met vrienden Naomi, Alexandra en Ewout te doen. ook de samenwerking met Transparant trok me erg aan.
– om de grens tussen high en low culture verbreken => “there is no high and low music, only good and bad music”, om het met een quote van Kurt Weill te zeggen. mensen tonen dat ‘klassieke muziek’ niet enkel in concertzalen gespeeld hoeft te worden.
– om zelf uit de rol van ‘klassiek pianist’ of ‘begeleider’ te stappen en te experimenteren met wat ik nog kon doen op het podium, als accordeonist (mijn eerste instrument dat ik eindelijk terug heb bovengehaald), zanger en acteur.
– het authentieke cabaret is vandaag de dag grotendeels vervangen door stand up comedians en burleske shows voor toeristen. door hedendaagse maatschappijkritiek te combineren met elementen uit de esthetiek van toen, proberen we het oorspronkelijke cabaret nieuw leven in te blazen.
– in de toekomst willen we vanuit LÂP (het ensemble dat uit Les Âmes Perdues is ontstaan) samenwerken met andere jonge makers uit andere disciplines (componisten, modeontwerpers, fotografen,…)
Heb je enige bijzondere of grappige anekdotes over het creatieproces?
– het bezoek van het Chinese Peking Opera gezelschap, een groter cultuurverschil was moeilijk denkbaar.
– we zijn naar Parijs gegaan om bloemen te leggen op de graven van onder andere Piaf en Poulenc op Père-Lachaise, waar we een zonderlinge maar bijzonder aangename man tegen het lijf die persoonlijke verhalen vertelde over onze geliefde muzikanten.
– na een lange en vermoeiende nacht shooten werd de allerlaatste foto van Athos Burez het uiteindelijke affichebeeld.
– zonder enige planning slagen we er op Wintervuur reeds voor de tweede keer in onze première op een avond met volle maan te laten doorgaan.
– ik was erg verbaasd over wat er allemaal komt kijken bij het produceren van zo’n voorstelling op locatie. het is vrij ongewoon dat je als uitvoerend artiest na de repetities nog tot 3u ‘s nachts bezig bent met het ontwerpen van een programmaboekje en het bijhouden van reservatielijsten en begrotingen en voor Wintervuur geef ik die zaken met veel plezier uit handen, maar het was erg leerrijk om even producent te zijn. dit kweekt ook respecten begrip voor iedereen die ook maar een klein steentje bijdraagt aan zo’n groot geheel.
– Naomi, Alexandra, Ewout en ik hebben elk onze verschillende talenten en het is enorm boeiend om van elkaar te leren: Ewout gaf mij dictieles, ik gaf Alexandra pianoles, Alexandra coachte Naomi en mij bij het acteren,… een hele fijne uitwisseling van informatie en vakmanschap.
Heb je misschien een weetje of een bijzonder feit wat betreft de muziekkeuze?
– de muziek is heel eclectisch: Ewout kwam met de chansons, Alexandra met de authentieke cabaretliederen, Naomi en ik met het meer ‘klassieke’ repertoire, waardoor de playlist op zich al een gezamenlijk portret is van ons. het spelen met vier talen (nl, fr, de, en) is ook een fijne uitdaging.
– aangezien we vertrokken zijn vanuit de muziekstukken, is de muziekkeuze allesbepalend geweest voor de personages en het verloop van de voorstelling, hoewel het puzzelen niet evident was.
– zeldzame partituren die we niet konden bemachtigen maar echt in de voorstelling wilden, schreef ik zelf uit aan de piano. een hele klus, maar meer dan de moeite waard.
Credits
Concept & Uitvoering | Isaak Duerinck, Naomi Beeldens, Ewout Lehoucq, Alexandra Oppo
Regie | Wouter Van Looy
Zang, Accordeon & Piano | Isaak Duerlinck
Sopraan | Naomi Beeldens
Zang & Cello | Ewout Lehoucq
Zang & Piano | Alexandra Opp
Muziek Francis Poulenc, Benjamin Britten, Kurt Weill, Mischa Spoliansky, Friedrich Hollaender, Edith Piaf, Jacques Brel, e.a.
Tekst Karl Valentin, Bertolt Brecht, Paul Van Ostaijen, e.a.
Een productie van Muziektheater Transparant. In samenwerking met Koninklijk Conservatorium Antwerpen.
Japanse pianomuziek in een kunstgalerij, een kinderworkshop rond Tchaikovsky’s Notenkraker, jazzy cadenzas bij klassieke concerti, een lecture recital over queer composers, … Isaak Duerinck (°1994) is overal voor te vinden en kleurt graag buiten de klassieke lijntjes. Op het podium voelt hij zich thuis, vooral wanneer het om muziektheater of 20ste-eeuwse muziek gaat. In zijn groei als muzikant en performer wordt Isaak in het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen sinds 2012 begeleid door pianiste Eliane Rodrigues en aan het conservatorium van Lissabon beleefde hij in 2016 enkele inspirerende maanden. Geregeld grijpt hij terug naar zijn oude liefde, de accordeon, waarmee hij in verschillende bezettingen andere muziekgenres brengt, van django tot tango. In juni 2017 studeert hij af met de cabaretvoorstelling LES ÂMES PERDUES, onder begeleiding van Wouter Van Looy, artistiek leider van Muziektheater Transparant.
Naomi Beeldens (°1988) is een veelzijdige performer met een voorliefde voor muziektheater, hedendaagse muziek en al wat experimenteel is. Ze zoekt graag grenzen op – tussen genres, genders en disciplines – en is altijd op zoek naar verrassende muzikale ervaringen. Naomi’s fascinatie voor muziek begon toen ze als kind de dochter van Papageno speelde in De Toverfluit. Ze ontwikkelde al snel haar passie voor de menselijke stem bij de jeugdkoren Waelrant en Caloroso. Na haar Literatuurstudies aan de Universiteit Antwerpen, studeerde Naomi Klassieke Zang aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen bij Anne Cambier, waar ze ook gecoached werd door o.a. Guy Joosten, Andrew Wise, Lucienne Van Deyck, Koen Kessels en Guy De Mey. Ze studeerde af met grote onderscheiding met haar productie van Poulenc’s La Voix humaine, onder begeleiding van Wouter Van Looy (Muziektheater Transparant). Bij Muziektheater Transparant is Naomi inmiddels aangesteld als huisartieste: ze nam in het verleden meermaals deel aan de Jongerenopera en zong in Porselein, een productie die tot een van de beste van het jaar 2010 werd gekozen door De Standaard. Naomi zong in diverse producties met o.a. Philippe Herreweghe, Frank Agsteribbe, Ewald Demeyere en Guy Joosten en werkt graag samen met componisten als Szymon Brzóska, Jan Van Outryve en pianist/componist Jeroen Malaise. Naomi was dit jaar onder andere te zien in Serial Drummer Girls van ChampdAction, als Elle in La Voix humaine van Muziektheater Transparant en als Kundry in PARSIFAL The Grand Opera, een eigenzinnige versie van Wagner’s opera door Arlon Luyten en Operadagen Rotterdam. Met pianist Isaak Duerinck neemt ze regelmatig een queere duik in het cabaretrepertoire.
Oude verhalen of nieuwe, eigenlijk steeds dezelfde, actrice Alexandra Oppo trekt alle registers open om ze te vertellen. Aan de piano of als chanteuse, als tragédienne of met een korrel zout, Alexandra zoekt hierbij de meest diverse vormen, middelen en stijlen op. Het punt waar klank, presence en ruimte samenkomen. Soms met woord. Soms zonder. Ze danst tango, speelt graag Shakespeare, houdt van opera en interpreteerde onlangs op het witte doek de rol van een getatoeëerde taxi-chauffeuse. De talen en culturen waardoor ze werd gevormd en grootgebracht zijn een bron van inspiratie. Een nieuwe taal, een nieuwe realiteit. Een nieuw canon… Een nieuwe klank. Alexandra werkt in België, Frankrijk en Italië De samenwerking die in 2017 ontstaat rondom Les Âmes Perdues komt als een samenvloeien van persoonlijke en collectieve geschiedenis, verhalen en talenten. Van conceptie tot uitvoering, het creatief proces wordt er een verhaal op zich. Alexandra werkte op toneel onder de directie van o.a. Franz Marijnen, Isabella Soupart en Wouter Van Looy, voor camera in binnen- en buitenland met o. m. Julie Delpy, Tom Fontana, Pieter Van Hees en Joël Vanhoubrouck. In 2017 – 2018 speelt ze bij Transparant Les Âmes Perdues en Canticum Canticorum (Champ D’Action).
Ewout Lehoucq (°1987) is bas-bariton, contratenor, cellist en toneelspeler. Bij het kinderkoor van de Vlaamse opera ontwikkelde hij een liefde voor muziektheater en de wereld van de opera. Tijdens zijn studies taal-en letterkunde bewerkte hij enkele liederen voor stem en eenvoudige piano- of cellobegeleiding en begon in Antwerpen, Venetië, Berlijn, Londen en Parijs op straat, in de metro en in café’s te spelen als troubadour. Van 2010 tot 2011 werkte hij als muzikant-acteur in de productie Er was eens (Daphné Verhelst, Villanella, Laika, detheatermaker). Hij won een eerste prijs toneel in de Dexia classics wedstrijd. Van 2012 tot 2015 volgde hij de opleiding drama – afstudeerrichting acteren – aan het Koninklijk conservatorium van Antwerpen. Van 2015 tot heden treedt hij op in muziektheaterensembles met onder andere zangeres/actrice Laura Van Rossum, pianist/accordeonist Isaak Duerinck, trompettist/gitarist Simon Dhaen en met theatermaker Julien Neirynck in het collectief ‘de eeuwigwachtende hoeren’. In 17-18 is hij te zien in de productie Les Âmes Perdues (regie Wouter Van Looy).
Wouter Van Looy (°1966) is een zeer actieve speler binnen het internationale muziektheater. Zijn werk werd uitgenodigd in onder meer Zürich (Theaterspektakel), Mexico (Musica y Escena), Lille (Opéra de Lille), Lissabon (Centro Cultural de Bélem), Amsterdam (Holland Festival), Bregenzer Festspiele en Teatro Comunale di Bologna. Hij is regisseur in residentie bij Muziektheater Transparant en deelt er de artistieke leiding met Guy Coolen. Daarnaast is Wouter Van Looy oprichter van Zonzo Compagnie en organisator van BIG BANG, een avontuurlijk muziekfestival voor een jong publiek, dat in negen Europese steden actief is en vanaf 2017 ook zal plaatsvinden in São Paulo, Brazilië. Zonzo Compagnie realiseerde bekroonde producties als Listen to the silence, Starend meisje en Slumberland. Wouter Van Looy sleepte onder meer de YAMA Award (2012), een KLARAprijs (2013), een YEAH Award (2013) en een Music Theatre NOW Award (2015) in de wacht. In het seizoen 2016-2017 regisseerde Wouter Van looy de nieuwe producties Earth diver / Heinrich Schütz & Nikolaus Brass (Ruhrtriennale), Die Zauberflöte / W.A. Mozart (Luzerner Theater) en Revelations / Wim Henderickx (Festival Opera21 Antwerpen).
http://www.transparant.be/nl/producties/amesperdues-copy2017-2018
Facebook Muziektheater Transparant
TRAILER: https://vimeo.com/245155054
Foto: Jill Bertels