Tijdens de jaarlijkse Erfgoeddagen trokken enkele honderden geïnteresseerden eropuit om een uitzonderlijk project in Doornik te ontdekken: de realisatie van vier uiterst exclusieve appartementen in de Sint-Margarethakerk.
De Place de Lille in Doornik, een van de toegangspoorten tot de stad voor wie vanuit Frankrijk komt, ondergaat sinds twee decennia een trage, maar gestage metamorfose. Daarin schuilt ook de kiem van dit markante project. Alles begon bij ‘Les Armes de Tournai’, een voormalig hotel dat na een grondige renovatie plaats moest bieden aan drie luxeappartementen en een commercieel gelijkvloers. Toen promotor Gil Courier en architect Michel Wiseur geconfronteerd werden met de verplichting om tevens een reeks parkeerplaatsen te voorzien, wendden ze zich tot de eigenaars van het achterliggende complex, die over een parking met 35 plaatsen beschikten.
Geklasseerd als beschermd erfgoed
De eigenaars hadden eveneens een tuin die grensde aan de Sint-Margarethakerk. Een mooie kans om het imposante gotische bouwwerk, dat sinds 1968 leegstond, een nieuwe bestemming te geven. “In de optiek van mijn promotor Gil Courier beging ik echter een hoofdzonde door Monument Hainaut, de eigenaar van de kerk, de verschillende mogelijkheden die ik in gedachten had te gaan presenteren”, herinnert de architect zich. “Dat leidde er uiteindelijk toe dat hij de kerk moest overkopen. De verkoopakte werd getekend aan de vooravond van de gemeenteraadsverkiezingen. Kort nadien verscheen het achterste gedeelte van de kerk plots op de lijst van beschermd patrimonium, terwijl tot dan toe enkel het voorste gedeelte geklasseerd was…“
Aangezien er voortaan een erfgoedcertificaat nodig was om bouwkundige ingrepen te mogen uitvoeren, moest de architect van nul af aan beginnen. Gelukkig ontstond er tijdens het overleg met alle betrokken partijen een positieve dynamiek en kreeg het project een kwaliteitsinjectie. Snel daarna werd het erfgoedcertificaat afgeleverd en de bouwvergunning ingediend en goedgekeurd.
Stabiele kerkmuren met nieuwe, tussenliggende draagstructuur
De werkzaamheden gingen van start en al vlug had de Sint-Margarethakerk geen dak meer. Wat overbleef, was een baksteengewelf vol duivenmest. Het project voorzag in het behoud van de muren en de kroonlijst in natuursteen, maar eveneens in een tabula rasa van het interieur. Het idee om dit voormalige duivenhotel om te toveren tot een complex met uiterst luxueuze appartementen was simpel: de 1,24 meter dikke muren van de kerk als uitgangspunt nemen en daartussen een nieuwe draagstructuur realiseren.
architectura.be
Foto: De wijk van morgen
