Xavier Hufkens presenteert een tentoonstelling met nieuw werk van de Amerikaanse kunstenares Katherine Bernhardt (°1975, woont en werkt in New York). Een bezoek aan de tentoonstelling van Bernhardt is een meeslepende ervaring: een caleidoscopisch universum van felle kleuren die zowel stripfiguren als een reeks herkenbare consumptiegoederen weergeven. Centraal in de tentoonstelling staat de monumentale patroonschildering van 3×6 meter getiteld Garfield on Scotch Tape (2018), terwijl vele andere werken grote kleurrijke Nike-schoenen en verschillende andere elementen weergeven van de 21e-eeuwse straatcultuur in New York en van de globale wereld van Instagram.
Bernhardt duikt gemakkelijk in en uit de geschiedenis: Scotch Tape is al sinds 1930 een vast onderdeel in vele kantoren, terwijl het eerste boek van Babar the Elephant het jaar nadien uitkwam. De Pink Panther verscheen in 1964 op de schermen, toen ook Nike in productie ging. Garfield is een icoon van de late jaren 70 en vroege jaren 80. Bernhardt schildert vaak bepaalde objecten en iconen vanwege hun intrigerende kleuren en vormen, maar door het vermengen van de 
verschillende tijdperken creëert ze tegelijk collage-achtige herinneringen aan ons collectieve visuele verleden. Andere motieven, zoals toekans en tropisch fruit, verwijzen dan weer naar de schoonheid van de natuur, terwijl de ongewone vormen een bron van studie zijn en als een kans om te experimenteren met een breed spectrum aan kleuren.
Bernhardt combineert deze motieven tot spontane en visueel aantrekkelijke composities die joie de vivre uitstralen. Toch zijn de boodschappen verbonden aan al die bekende objecten en cartoons steeds dubbelzinnig en open voor interpretatie. In die zin lijken ze op gecodificeerde visuele raadsels. In sommige gevallen legt Bernhardt het sympathieke (een mollige Garfield-kat) samen met het verfoeilijke (sigaretten en junk food). In een ander voorbeeld gebruikt ze Nikes als een hedendaagse verwijzing naar de vrijheid van meningsuiting en raciale gerechtigheid (door te verwijzen naar quarterback Colin Kaepernick’s protesten bij NFL-games, wat ertoe leidde dat hij schitterde in Nike-reclamecampagnes en de link naar #BLM, de Black Lives Matter-beweging, die zijn oorsprong had in Bernhardt’s woonplaats St. Louis, Missouri).
De oorsprong van de energieke ‘patroonschilderijen’ van Bernhardt is terug te voeren naar haar affiniteit met Marokko en specifiek naar haar een interesse in Berber-tapijten. Ze zitten vol met diverse symbolen uit de levens van Berberse vrouwen die ze sinds het paleolithicum hebben geweven op handgemaakte weefgetouwen in het Atlasgebergte.
Bernhardt isoleert de schoenen als levenloze objecten en stelt ze voor als een nieuw onderwerp voor het traditionele genre van de stillevens. De Nikes kunnen ook een open, directe vertegenwoordiging van NYC vertegenwoordigen, omdat ze alle mensen in de metro zien, dag in dag uit, samen met metrokaarten. Nikes en andere dergelijke iconen smelten letterlijk samen dankzij de lopende verf, waarvan de vloeibaarheid ook getuigt van invloeden zoals Morris Louis, de beroemde schilder van vlekken.
Maar wat heeft Babar, de ‘koning der olifanten’, te maken met het Nike-logo? De ongebruikelijke combinatie dwingt de toeschouwer om een actieve kenner te worden, in een poging betekenis te zoeken en te interpreteren. Sommigen zien misschien een Babar-toespeling in de best verkochte ‘Atmos Air Max 1’-schoen van Nike, die een olifantenmotief en een groene flits in een tint heeft die lijkt op zijn pak. Bernhardt antwoordt misschien dat Babar er goed uitziet in het groen, een tint die ze kent van de talloze groene tegels en accenten die overal in Le jardin te vinden zijn, een van haar favoriete ontmoetingsplekken in Marrakesh. Evengoed kunnen sommigen de afbeelding van Scotch Tape en sigaretten lezen als een woordspeling op de verleidelijke maar gevaarlijke combinatie van whisky en sigaretten – terwijl Bernhardt misschien zou antwoorden dat de lijnen gewoon goed met elkaar kruisen en ‘werken’. Maar misschien is het meest vervulde beeld van hen allemaal de monumentale Garfield on Scotch Tape(2018), waarin de cartoonkat zich lijkt te hebben vergrepen aan de beste en slechtste van alle heerlijke lekkernijen. Is het toeval dat zijn opgezwollen maag ook is geëtst met het Nike-logo (iets dat Bernhardt ook op zichzelf heeft ‘gebrandmerkt’)?
Katherine Bernhardt
Garfield on Scotch Tape
22 februari – 6 april 2019
Xavier Hufkens
Foto’s: Micha Picke, Club Paradis / Jason Mandella / Xavier Hufkens.