Ik was erbij, een zin die in het collectief geheugen hoort van menig Antwerp supporter die 25 jaar geleden een Kanaal overtocht maakte naar het legendarische Wembley stadion voor de finale van de Europa beker der Bekerwinnaars tegen het Italiaanse Parma. Een feit dat niet zomaar kan passeren .Ook een ideale gelegenheid voor theater producent Moody Blue Productions om in een theaterproductie een ode te brengen aan de rood-witte supporters. “ Op weg naar WEMBELIE “ niet alleen een ode aan de supporter die zijn ploeg steunt in goede en slechte tijden maar ook een ode aan de fanfare, vlaggendragers, stadionomroeper en natuurlijk de helden van toen op het veld.
Jeron Dewulf neemt ons als acteur mee doorheen het voetbaljaar 92-93 vanaf de bekerwinst tegen Mechelen. Jeron nu 40 was 15 jaar toen hij naar Wembley ging. Diverse pluimage van supporters worden door Jeron vertolkt. Jeron vertolkt Junior in het verhaal en laat de zaal kennis maken met zijn bus kompanen ,vrienden en vriendinnen voor het leven uit arbeider of bediende klasse , mooi of lelijk. Verhalen die bij menig supporter opgetekend zijn. Herinneringen met een saus van heroïek, soms niet zo correct maar altijd met grandeur. Afwisselend zal het spannend , droevig , ontroerend of grappig worden. Geniet van verschillende verborgen rode draden door het verhaal die Jeron meesterlijk bespeelt.
Cisse Severeyns , die de bekerfinale nog met Mechelen verloor tegen Antwerp en nadien naar de Bosuil kwam om op Wembley de legende in te gaan met zijn doelpunt, vertelde op het persmoment dat er zoveel anekdotes kunnen verteld worden en dat die tot ver buiten de Antwerp supporter een impact hadden. Cisse heeft trouwens met Michel Schepers een boek over het fenomeen geschreven ,Wem-be-lie 1993, en noemt het zelf fictieve realiteit. Hij ook had het over de magische zin “ Ik was erbij” en ook over het feit dat de periode van toen nog altijd heel positief in het hoofd zit bij elke supporter , het woord verloren – want de wedstrijd tegen Parma eindigde op 3-1 voor de Italianen – wordt nooit gebruikt. Cisse had het ook over het onwaarschijnlijk parcours dat de Great Old had afgelegd om in de finale te geraken. De weg was toen veel korter dan nu , vier teams moesten op zij gezet worden in twee wedstrijden, maar in elk van deze matchen was er een thriller scenario. Zowel tegen de amateurs van Glentoran Belfast , de 10 man van Admira Wacker Wien of tegen de stugge Oostblokkers van Steau Boekarest en Spartak Moskou was het kantje boortje. Ideaal om ook in de show mee te nemen.
Het stuk is ook voor niet voetballiefhebbers, zij zullen er ook van genieten want sport vertelt evenveel over het leven zoals het is. Ook vrouwen zullen hun gading vinden , hoe omgaan met een man die supporter is komt als een gave naar voren.
Een quote die bijbleef : op dag zes schiep God de mens en op dag zeven de Bosuil.
Het stuk speelt vanaf 30 maart tot in mei in ’t Klokhuis , Parochiaanstraat te Antwerpen. Info en reservatie :
Reportage: Gust Charrin.
Foto’s: Peter Minnebo