België heeft niet het beste gezondheidszorgsysteem van de wereld. De grote subjectieve tevredenheid van de bevolking heeft vooral te maken met de grote keuzevrijheid. Ondanks de beleden aversie tegen marktwerking in de zorg, is er nu reeds veel competitie. Het wegwerken van verspillingen zal niet zo gemakkelijk gaan als soms wordt verondersteld. De groei van de uitgaven wordt niet in de eerste plaats verklaard door de verspilling of de vergrijzing, maar wel door de technisch-wetenschappelijke evolutie.
Een correcter beeld van de realiteit maakt het mogelijk om op een andere wijze over mogelijke beleidskeuzes na te denken. Er moet meer voor de burgers toegankelijke informatie komen over de kwaliteit van zorgverstrekkers en ziekenhuizen. Er moet gewerkt worden aan een duidelijke taakverdeling tussen ziekenhuizen en een betere afstemming van ambulante en ziekenhuiszorg. Het relatieve belang van de betaling per prestatie moet verminderen om de samenwerking tussen zorgverstrekkers te stimuleren. De uitgaven voor gezondheidszorg mogen stijgen. Er moet een open debat gevoerd worden over de relatieve waarde van gezondheid en consumptie in een rijker wordende samenleving en over de bereidheid tot solidariteit.
Erik Schokkaert is als gewoon hoogleraar verbonden aan het Departement Economie van de KULeuven en was in het verleden onderzoeksdirecteur van CORE en gastprofessor aan de London School of Economics, de Université catholique de Louvain, Universidad ICESI (Cali, Colombia) en de Universiteit Antwerpen.
Hij is als expert opgetreden in verschillende Belgische en Nederlandse adviescommissies voor de beoordeling van beleidsmaatregelen in het domein van de grzondheidszorg en hij maakt deel uit van de Academische Raad voor de Pensioenhervorming.
Www.kvab.be / Standpunten 43
