Gisteren hielden de drie vervoerdersfederaties die ons land rijk is, een gemeenschappelijke nieuwjaarsreceptie. Dat is een uitzonderlijk teken van eendracht, maar verder gaan ze elk apart hun weg. Of de sector daarmee gediend is, is maar de vraag.
Om te weten hoe dat komt, moeten we terug naar de vorige eeuw. Toen bestond de NBFBV, een federatie van provinciale wegvervoerdersverenigingen (plus één voor de internationale vervoerders) en sprak de sector nog ‘unisono’. Of bijna. Die nationale federatie viel uit elkaar om – zoals vaker – hoofdzakelijk persoonlijke redenen. Er werden diepe wonden geslagen. Sommige daarvan etteren nog altijd.
Dat maakt dat de vervoerders van dit land niet langer met een stem spreken. Dat is duidelijk gebleken in het dossier van de kilometerheffing. Terwijl Febetra en TLV ervoor kozen om te redden wat er nog te redden viel, nam UPTR een meer radicale houding aan. Het was eigenlijk een tegenstelling tussen een redelijke ‘top down’ aanpak en een ‘bottom up’ revolte, waarbij UPTR het buikgevoel van de transporteurs verdedigde. Beide strategieën kunnen verdedigd en/of gerechtvaardigd worden. Maar of de sector er beter van geworden is, is verre van zeker. Indien de federaties een synthese van hun argumenten hadden gemaakt en één standpunt hadden verdedigd, hadden ze in dit dossier waarschijnlijk meer ‘flankerende maatregelen’ uit de brand kunnen slepen, die uiteindelijk iedereen wenste.
Een fusie nastreven is in de huidige context een onbegonnen zaak. Naast uiteenlopende standpunten, bemoeilijken ook tegenstrijdige commerciële belangen een toenadering. Desondanks lijkt het nuttig om de inspanningen tot toenadering vol te houden.
Kijken we naar Nederland, dan zien we dat men erin geslaagd is om jaren geleden tot één federatie te komen. Ook daar waren de gevoeligheden nochtans zeer verschillend omdat ze religieus getint waren: de vervoerdersverenigingen waren confessioneel georganiseerd. Maar vandaag is er maar één organisatie: TLN. Meer nog, ook de expediteurs van de Fenex hebben bij TLN onderdak gevonden. En enkele maanden geleden is het tot een fusie gekomen tussen de verladers van EVO en exporteurs van Fenedex.
Door te bundelen, kan men in efficiëntie winnen. Is het nodig om drie juridische diensten te hebben? Drie BTW-diensten? Drie sociale secretariaten? Zou het lidgeld niet beter besteed worden indien de dienstverlening samengebracht wordt? Laten we niet vergeten dat veel (de meeste) vervoerders in eerste instantie lid worden voor de dienstverlening, niet zozeer voor de beroepsverdediging.
Misschien zou het al een stap in de goede richting zijn om een huis met meerdere kamers te bouwen waarvan sommige gemeenschappelijk zouden zijn. Naarmate het vertrouwen zou toenemen, zouden die vertrekken uitgebouwd kunnen worden. Nu nog een goede architect vinden…
