Ze mag dan op het podium tal van diva’s belichamen die hun gevoel voor drama als een stola rond hun bevallige nek dragen – zelf is ze dat allerminst. U zag Deborah Cachet in AMUZ misschien al aan het werk, dat kan in het gezelschap van L’Achéron (2019) zijn geweest of met de Académie baroque européenne d’Ambronay (2017). De Brugse sopraan is momenteel echter makkelijker te treffen in het buitenland dan op de nationale podia. Ze is een van ‘die mensen’ met wie continuospeler Bart Naessens graag samenwerkt: authentiek, met goodwill en idealisme. Een beschrijving die bovendien ook voor hemzelf opgaat.
“Ik sta aan de andere kant van de wereld, omdat ze mij willen horen zingen”, dacht Cachet bescheiden toen ze in 2017 door China tourde. (Dat deed ze in 2018 trouwens voor een tweede keer.) En het is voor haar nog steeds een persoonlijk hoogtepunt. “Op zo’n moment kan je niet anders dan eens voorzichtig de gedachte opwerpen dat je misschien wel goed bezig bent, als je zoiets mag doen.” Haar muzikale hoogtepunt dateert dan weer nog maar van begin januari. Ze had toen een opname met Christophe Rousset en Les Talens Lyriques. “Ik heb van Christophe dingen geleerd waarvan ik niet 
besefte dat ik ze kon. Dat is natuurlijk wat een goede dirigent doet: je stem sturen. Hij hoort je al nog voordat je zingt. Een extra dimensie ontdekken in je kunnen, is sowieso een grote verrassing. Maar ook de muziek, de collega’s … alles zat goed. Nu we momenteel niet meer van de ene productie naar de andere gaan, kan je er weer even ten volle bij stilstaan hoe mooi ons beroep wel is.”
Maar een muzikantenleven laat zich simpelweg niet vatten in enkele welgedefinieerde hoogtepunten, springt Naessens bij. “Er zijn veel ogenblikken waarvan je geniet, waarop je niet alleen denkt, maar ook voelt dat het allemaal goed zit. En het mooie is dat je dat de week daarna of een concert later al opnieuw kan meemaken. Maar dan zijn er van die concerten of opnamen waarop je tegelijkertijd jezelf verliest, de wereld compleet vergeet en er zelfs even van lijkt los te komen … Zo zijn er maar weinig – ik denk dat ik ze op één hand kan tellen. Dat is het mooie aan muzikant zijn, dat je nooit maar één of enkele hoogtepunten definieert. Want het zijn al die triggers die je op dat ene moment in vervoering weten te brengen, die je tegelijkertijd al op weg zetten naar dat volgende hemelse moment.”
Strijdtoneel
Dankzij haar vocale kwaliteiten kan Cachet ondertussen al een indrukwekkend cv voorleggen. Met één, zelfs twee handen komt ze er allang niet meer om alles te tellen: de diverse prijzen van wedstrijden (ze won het Concours International de Chant Baroque de Froville (2015) en de wedstrijd New Tenuto (2013) en ze was finaliste in de Antonio Cesti-zangwedstrijd), de verschillende (barok)opera’s waarin ze zong (Rameaus Les Boréades en Pygmalion, Brittens A midsummer night’s dream, Purcells Dido and Aeneas en Desmarests Didon et Énée) en de gerenommeerde ensembles waarmee ze samenwerkte (Collegium 1704, Akademie für Alte Musik, Ensemble Correspondances, Scherzi Musicali, Ensemble Pygmalion, Le Poème Harmonique, Vox Luminis en A Nocte Temporis). Vorig jaar riep Klara haar nog uit tot ‘belofte van het jaar’. En ook al draait het niet om kwantiteit of meetbare successen, je vraagt je toch af hoe ze zich daarbij voelt.
Zaterdag 20 februari, vanaf 10 uur: Deborah Cachet, Bart Naessens & Edouard Catalan.
Foto’s: www.amuz.be