Vreemde tijden, vreemde gedachten.
Ik herinner me dat ik vroeg in het jaar 2020, ergens eind januari, vreemde gedachten begon te krijgen.
“De toekomst is afgeschaft”, las ik ergens. Het ging over de muziek van Kraftwerk, en dat inzicht (vooruitzicht?) liet me niet meer los.
Mensen deden blasé en afstandelijk. Ik voelde geen enthousiasme meer bij de meeste mensen die ik ontmoette. De drive leek weg.
Alles ging zo traag vooruit, moeizaam, niets ging vanzelf.
En ik bleef mezelf oppeppen ondanks de onheilspellende berichten van onze cultuurministers, klimaatexperten, etc.
Ik kijk heel graag in de toekomst en meestal zie ik wel iets: een vonk, een flits, een flard.
Nu zag ik al geruime tijd niets.
Wás de toekomst afgeschaft?
Tot er gebeurde wat er gebeurde: zelfs het heden werd ‘on hold’ gezet.
De toekomst ligt weer wat verder weg, ligt steeds verder weg.
Wie, Wat, Waar, Wanneer, Hoe en Waarom, de zes basisvragen zijn relevanter dan ooit.
Ze zijn tegelijkertijd onmogelijk om te beantwoorden vandaag.
Toen las ik ergens: cultuur is niet afgeschaft. En ik dacht oef! Wij ook niet, wij zijn ook – nog – niet afgeschaft.
“Que Sera, Sera” zong mijn moeder steeds toen ik klein was en teveel vragen stelde. Wat moet zijn, zal zijn.
Met dank aan Doris Day (en aan Jo Leemans voor de Nederlandse versie).
Marc Vanrunxt – 24 april 2020
Ondertussen… moeten we onze geplande voorstellingen afzeggen, zoals iedereen dat moet. De nieuwste solo van Georgia Vardarou in Theater Rotterdam, het SUPERSTUDIO-project bij Katleen Vinck ter gelegenheid van Antwerp Art Weekend met oa. Bahar Temiz, Peter Rogiers en Tom Volkaerts, alsook onze voorstelling Drawings @ Toneelhuis moeten eraan geloven. Het is allemaal onmogelijk geworden. Drawings is sowieso een licht onmogelijke voorstelling*. Zes percussionisten van Slagwerk Den Haag spelen het ondansbare Le Noir de l’Étoile van Gérard Grisey. Op verzoek van de componist zit het publiek kris kras door elkaar op het podium, omcirkeld door de musici. Zes dansers/makers van Kunst/Werk dansen voor, tussen, rondom het publiek: een intimiteit die nu meer dan ooit onmogelijk is.
Lieve Dierckx heeft, op mijn verzoek, haar herinneringen aan de voorstelling neergeschreven, ruim een half jaar nadat ze Drawings bijwoonde @ Concertgebouw Brugge: Cirkels van herinnering.
Ondertussen… werken we, achter de schermen, verder aan een aantal projecten voor de nabije toekomst. Vorig jaar reeds vatte ik het plan op om in 2020 een publicatie uit te brengen en om een nieuwe dansfilm te maken (geen nieuwe voorstelling). Paul Verrept – grafisch vormgever waar ik reeds vanaf 1997 mee samenwerk – en ikzelf zijn volop bezig aan een boek rond mijn choreografische werk van de jaren ’80 tot vandaag. Als alles goed gaat kunnen we de publicatie ‘You must understand that we lived in an atmosphere of euphoria, youth and enthusiasm’ in september voorstellen. Als alles goed gaat kunnen we in augustus beginnen aan de opnames voor Belgisch Symbolisme (werktitel). (we = Stef van Looveren, Igor Shyshko, Kevin Fay en Nathan Ooms). Als alles héél goed gaat, gaan we in januari 2021 in première @ STUK met Pink & Orange, de nieuwe samenwerking met Champdaction, Yutaka Oya, Iris Eysermans, John Cage, Tom Volkaert, Igor Shyshko, Kevin Fay, Lise Vachon, Peter Savel, Stef Alleweireldt en Marie-Anne Schotte.
We begin again. (Merce Cunningham)
Begin anywhere. (John Cage)
Marc Vanrunxt – 12 mei 2020
*en onmogelijk om online te bekijken.
#CultureIsNotCancelled