01.06 > 01.09.2024
Het BPS22 maakt van 1 juni tot 1 september 2024 plaats voor Belgische kunstenaars. Het organiseert twee tentoonstellingen rond hedendaagse schilderkunst, namelijk een met werk van Éric Fourez en een met werk van Alain Bornain. De twee tentoonstellingen kaarten thema’s als het geheugen en de herinnering aan via een heuse esthetica van de verdwijning. En als bonus: een luik van de cyclus Mail art gewijd aan Jef Lambrecht.
Jef Lambrecht – Merci contre(facteur)! Mail art #8
Na een vluchtige verkenning van de Franstalige scène en een korte internationale toer richt de tentoonstellingscyclus gewijd aan mail art zich nu op een Nederlandstalige Belgische kunstenaar, genaamd Jef Lambrecht. Naast tentoonstellingen van Alain Bornain en Éric Fourez, is het zevende deel van de cyclus – maar achtste van naam in de zin van dadaïstische perturbatie – samengesteld door kunstenaar en tentoonstellingsorganisator Chris Straetling.
Als politiek journalist en essayist was Jef Lambrecht (Avelgem, 1948 – Antwerpen, 2016) ook een conceptueel kunstenaar die zich bezighield met tekenen, schilderen en performance. Zijn werk als schrijver van artikels en werken en als correspondent voor de VRT bracht hem ertoe de taal van (radio)uitzendingen en publicaties formeel te ontwikkelen. In de loop van zijn carrière is mail art zijn favoriete communicatiemiddel geworden. Met behulp van brieven, tijdschriften en andere media creëerde de artiest een poëtische verwarring rond waarheid en authenticiteit, door complexe en dubieuze zaken te verspreiden, met vervalsingen en namaak tussen.
Zo besloot Jef Lambrecht in 1990 de fictieve figuur “de Paus van Halensee” te reïncarneren, die aan het begin van de 20ᵉ eeuw werd bedacht en belichaamd door de grote Belgische dichter van de Nederlandstalige literatuur, Paul van Ostaijen. In naam van deze figuur besloot hij Vincent van Gogh heilig te verklaren. Het evenement, waarvan enkele filmbeelden en verschillende voorwerpen bewaard zijn gebleven, markeerde de honderdste sterfdag van de kunstenaar. De performance spotte ook met de waardestijging die de werken van de kunstenaar kende: in 1987 werd een van zijn schilderijen, De Zonnebloemen, verkocht voor 39,7 miljoen dollar en een paar maanden later werden zijn Irissen van de hand gedaan voor 54 miljoen dollar, een nieuw record. Kort na deze heiligverklaring werd een Portret van Dr. Gachet verkocht voor 82,5 miljoen dollar, wat het duurste werk ter wereld werd.
De figuur “Paus van Halensee” is de hoeksteen van deze tentoonstelling. “Halensee” is ook de naam van een van de tijdschriften die Jef Lambrecht bedacht, na zijn eerste “La Lanterne de Lantin” en vóór de “Original Imaginaire”, twee andere magazines die de kunstenaar willekeurig per post verdeelde. Naast exemplaren van deze tijdschriften worden in de expositie brieven, tekeningen, schilderijen en objecten gepresenteerd, waarvan sommige uit de collecties van de BPS22, die een beknopt overzicht bieden van de proteïsche praktijk van de kunstenaar.
Alain Bornain – amourable
Alain Bornain (Genappe, 1965) is een autodidactische kunstenaar en is gefascineerd door het idee van het geheugen en de vernietiging. Hij bekleedt de Salle Pierre Dupont met verschillende series nieuwe schilderijen, afgewisseld met enkele oudere werken. amourable volgt nieuwe perspectieven in zijn werk, zonder de productie van de laatste 25 jaar uit het oog te verliezen, met op de achtergrond de ambiguïteiten van het beeld en het fragiele karakter van het geheugen.
Alain Bornain speelt vakkundig met de codes van het beeld en de taal. Hij heeft zich nooit beperkt tot een enkele artistieke techniek, in dit geval de schilderkunst. Wanneer hij occasioneel andere media uitprobeert (installaties, tekeningen enzovoort), behandelt hij thema’s als vernietiging, verdwijning, transmissie en erfgoed. Zijn werk gaat de autobiografische dimensie niet uit de weg, maar ook niet de bevraging van de kunst en de opname ervan in een systeem van picturale referenties, bijvoorbeeld door het actualiseren van bepaalde historische thema’s zoals ijdelheid.
Éric Fourez – In de sporen van de Noordzee
In parallel met amourable van Alain Bornain begint het museum met een nieuwe cyclus tentoonstellingen rond het principe van de carte blanche. Voor deze eerste tentoonstelling nodigt het de kunstcriticus en curator Claude Lorent (Charleroi, 1943) uit. Die wilde in de Grande Halle het werk van de kunstenaar Éric Fourez (Doornik, 1946) in de kijker zetten. Het artistieke traject voert het publiek In de sporen van de Noordzee…
De kunstenaar was aanvankelijk geïnteresseerd in het hyperrealisme, gebaseerd op de fotografie, maar heeft zich er al snel van verwijderd. Hij heeft zichdan toegelegd op een schilderkunst met een licht, monochroom blauw. Zo kan hij zich concentreren op zijn geliefde onderwerp, met name de golven en zichten van de Noordzee. Met de jaren zijn de doeken lichter geworden, grijs geworden, vervaagd, wit geworden… Het onderwerp wordt een spoor. Figuratie lijkt zich op te lossen in abstractie. Éric Fourez profiteert van deze retrospectieve met een vijftigtal werken in zowel intiemere als monumentale formaten, om ook een aantal werken van vrienden zoals Gabriel Belgeonne, Patricia Dopchie en Guy Vandenbranden te tonen.
PRAKTISCHE INFORMATIE
Adres
BPS22 Museum voor Kunst van de Provincie Henegouwen
Boulevard Solvay, 22
6000 Charleroi
Data
Van 1 juni tot 1 september 2024
Openingstijden
Van dinsdag tot en met zondag, 10:00 > 18:00
Gesloten op maandag, 24, 25 en 31 december, 01 januari en tijdens periodes van opbouw van tentoonstellingen.
Prijzen
Volwassen: 6 €
Seniors: 4 €
Studenten en werkzoekenden: 3 €
Article 27: 1,25 €
Gratis voor kinderen tot 12 jaar en op de eerste zondag van elke maand.
Foto: Leslie Artamonow