BEE IN A BONNET, Nicola Ghirardelli, Giuseppe Lo Cascio, Lorenzo Montinaro et Jacopo Naccarato, 20 maart tot 26 april, Montoro12 Gallery, Vorst (Brussel)
Montoro12 Gallery is een galerie van 600m2 gevestigd in een modernistisch gebouw – een voormalige zeepfabriek uit 1941 van architect Merchez Ducarme in Vorst, tussen WIELS en Stichting A. De van oorsprong Italiaanse galerie (de galerie opende voor het eerst in 2012 in Via di Montoro 12 in Rome) presenteert van 20 maart tot 26 april BEE IN A BONNET, een groepstentoonstelling in samenwerking met Contemporary Cluster (Rome). De expo brengt werken van vier opkomende Italiaanse kunstenaars samen: Nicola Ghirardelli, Giuseppe Lo Cascio, Lorenzo Montinaro en Jacopo Naccarato.
De 4 generatiegenoten delen vergelijkbare methodologieën en benaderingen van onderzoek. Hun artistieke reflecties richten zich op tijd, vorm en geheugen, en op een bijzondere nauwgezetheid in de keuze en transformatie van materialen. Deze kunstenaars – zoals de titel van de tentoonstelling het verwoordt – hebben een ‘bij onder de motorkap’, een niet aflatende gedrevenheid en een verlangen om een gemeenschap te creëren, gevoed door een voorliefde voor ambacht en een grote handvaardigheid, die hen in staat stelt om hun werken vorm te geven en een gedeelde gevoeligheid uit te drukken.
BEE IN A BONNET
Nicola Ghirardelli, Giuseppe Lo Cascio, Lorenzo Montinaro et Jacopo Naccarato
Van 20 maart tot 26 april 2025
Montoro12 Gallery
Van Volxemlaan 316 1190 Vorst
https://www.m12gallery.com
Nicola Ghirardelli
Nicola Ghirardelli’s hedendaagse obsessie met de opeenstapeling van beelden vertaalt zich in een artistieke benadering die gebaseerd is op het onderzoeken, catalogiseren en opnieuw samenstellen van het reële. Zijn werk mengt het reële, het symbolische en het fantastische, waarbij hij put uit groteske verhalen uit de iconografische geschiedenis en beelden van alledaagse dystopieën. Ghirardelli combineert moderne industriële technieken met traditionele ambachtelijke praktijken om sculpturen te creëren die een hedendaagse wereld met een onzekere toekomst oproepen, waarin hij de coëxistentie van meerdere identiteiten onderzoekt. In zijn sculpturen is het idee van lineariteit afwezig; het werk is altijd in dialoog met de elementen, die vrij worden gelaten om in hun eigen essentie te reageren. Dit is te zien in de Petricore serie, een verzameling sculpturale fragmenten in zuurstofgereduceerd terracotta, gecombineerd met verschillende metalen zoals ijzer en zilver, die mnemonische agglomeraten oproepen.
Giuseppe Lo Cascio
Giuseppe Lo Cascio onderzoekt het geheugen door het creëren van hangende architecturale en structurele elementen, objecten die van hun oorspronkelijke functie worden afgeleid om recipiënten te worden voor nieuwe betekenissen en accumulaties. Zijn werk is gebaseerd op een dubbele interpretatie van het geheugen: een kortetermijngeheugen, vluchtig en efemeer, en een meer solide geheugen dat gekoppeld is aan ervaring. Deze dialoog leidt tot een visuele metafoor voor de leegte van het geheugen, waarbij de innerlijke instabiliteit van het individu wordt bevraagd tegenover de precaire structuren van geheugen en kennis die alomtegenwoordig zijn in ons dagelijks leven. Zijn werk varieert van sculpturen tot tekeningen en installaties. Beïnvloed door de vormen van architectuur en design, drukt hij het verlangen uit om zijn toestand in de wereld te representeren en te begrijpen, waarbij hij voortdurend de integriteit van de constructie van kennis in vraag stelt.
Lorenzo Montinaro
Reflectie over tijd en geheugen leidt ons naar Lorenzo Montinaro, die tijd ziet als een zinspeling op een veelheid van verledens, een geheugen dat voortdurend verdwijnt en waarin objecten symbolen worden van een collectief geheugen. Zijn werk heeft een poëtische en conceptuele grondslag: de kunstenaar probeert de handeling van het sterven in al zijn vitale lading te vangen. Door een proces van toe-eigenen en deconstrueren van het object, eigent hij zich fragmenten, ademhalingen en emoties toe die hij herleest en opnieuw onder de aandacht van de wereld brengt. Tijdloze slingers, ijzeren en fotokeramische platen, landschappen van as, knielers, objecten die er ooit waren – dit is Lorenzo Montinaro’s favoriete alfabet om de kwetsbaarheid en vergankelijkheid van de menselijke conditie uit te drukken.
Jacopo Naccarato
Voor Jacopo Naccarato staat het menselijk lichaam centraal in elk werk. Zijn benadering is een reflectie op de complexiteit van het menselijk wezen, geïnterpreteerd vanuit een alternatieve invalshoek: ambiguïteit. Het onontgonnene is het centrale punt van zijn onderzoek; sensaties en ervaringen worden door de kunstenaar geherinterpreteerd, waardoor nieuwe vormen en onderwerpen ontstaan die vaak onbekend zijn. Voor hem is het menselijk lichaam, net als vormen, veranderlijk en weerspiegelt het een andere tijdelijkheid, waardoor alle mogelijkheden open blijven. De werken in de tentoonstelling spelen met het idee van verlangen – een verlangen dat vaak onbereikbaar is, onmogelijk te bevredigen, maar dat paradoxaal genoeg onuitputtelijk en tegelijkertijd vervullend blijft. In de tentoonstelling lijken twee slangen te waken over de figuren eronder. Er is ook een portret van een figuur die een metamorfose ondergaat: zijn gelaatstrekken worden onherkenbaar, alsof ze oplossen, in een sculptuur van hout, koper en beton. De mix van natuurlijke materialen, zoals hout, en industriële stoffen, zoals polyurethaanschuim, beton en plexiglas, is het leidmotief van alle werken van de kunstenaar.
OVER MONTORO12 GALLERY
De galerie Montoro12 werd in 2012 opgericht door kunsthistorica en curator Ursula Hawlitschka en ontleent haar naam aan het oorspronkelijke adres, Via di Montoro 12, in het hart van Rome. Na zes succesvolle jaren in de Italiaanse hoofdstad besloot de galerie een tweede tentoonstellingsruimte te openen aan de Regentschapsstraat 67 in Brussel.
In 2020 verhuisde de galerie naar de dynamische wijk Vorst, op slechts 50 meter van het WIELS museum voor hedendaagse kunst. MONTORO12 is gevestigd in een modernistisch gebouw – een voormalige zeepfabriek uit 1941 van architect Merchez Ducarme – en biedt tentoonstellingen op 600 vierkante meter, verdeeld over twee verdiepingen.
De galerie toont opkomende en mid-career internationale kunstenaars en is vooral geïnteresseerd in makers die de grenzen verleggen van verschillende hedendaagse media zoals schilderkunst, beeldhouwkunst, installaties, video en fotografie.
Daarnaast ondersteunt de galerie de Brusselse kunstscene door middel van een jaarlijkse groepstentoonstelling getiteld PERSEVERANCE, waarin opkomende kunstenaars worden getoond die worden gecureerd door galeriehouder Stefan Pollak.
In 2019 heeft Montoro12 Gallery ook een kunstenaarsresidentie in Rome gelanceerd, waarbij kunstenaars van over de hele wereld worden verwelkomd en de dialoog en creatieve uitwisseling met de Romeinse kunstscene wordt bevorderd.
Foto: Club Paradis
