ANTWERPEN –De Kerst heeft vele tradities. Ik denk voor mij aan gevulde kalkoen, verzenden van kerstkaarten, Christmas crackers en Joe Christmas op de radio. Maar ook de laatste jaren aan de kerstkomedie van Sven De Ridder. En dit jaar heeft hij en zijn team het nog een extra draai gegeven met een Christmas comedy-triller, alhoewel “Ingesneeuwd” aangekondigd is als een ‘ ijskoude kerstkomedie ‘ op de flyers.
De Sven de Ridder Company begint reeds aan zijn achtste seizoen. ( Kijken smullend uit naar wat het decennium nummer zal brengen).
Ingesneeuwd dat zijn première zag op 5 december is reeds de 17e productie van het huis.
Het Verhaal:
We komen terecht in een verlaten tankstation midden in een sneeuwstorm ergens in de Ardennen. Vijf personen hebben hier een ontmoeting. Wie zijn ze? Kennen ze elkaar? En waar is de eigenaar?
Tuur heeft last van zijn banden en moet dringend tanken maar zit geblokkeerd door een auto in panne. Die is dan weer van een security agent, die graag het type Columbo of Matlock speelt. Jacky is de oversekste trucker die de eigenaar van het tankstation goed kent. Verder is er nog een eerwaarde Heer ‘Pastoor’ met overspelige darmen en een jonge backpacker met een eigen agenda. Voor iedereen schijnen alle wegen naar La Roche te leiden maar zal dit wel gelukken?
Het vijftal zorgt voor een verhaal vol suspense en humor en wijkt dus een beetje af van het stramien eigen aan de Company. Even wennen en je bent vertrokken.
Een Sven De Ridder geeft zich weer totaal en schuwt de acrobatie niet. Een scene op het dak met val deed ons denken aan een zelfde situatie waar Sven ooit in verzeild raakte, samen met Jan Van Dyke, ik denk ergens in een komedie van het vroeger productiehuis van Dirk Van Vooren. Ook leuk is bij de SDRC situaties proberen te herkennen met een link naar ver vervlogen komische series en feuilletons. Zo deed de biechtscene met de pastoor ons denken aan Louis De Funes in een van zijn Gendarme Films. En de tikjes op het hoofd van Tuur door de pastoor deden me denken aan de kale sidekick die naast Benny Hill de klappen incasseerde.
In de cast naast Sven, Peter Thyssen, Charline Catrysse, Jasmine Jaspers en Kobe Van Herwegen.
Met deze laatste had ik enkele weken voor de première nog een goede babbel.
Vraag je aan iemand wie is Kobe van Herwegen, dan krijg je bijna een batterij aan antwoorden: “ auteur, presentator, musical acteur, stem acteur, goochelaar, komische acteur, regisseur. Je bent toch een enorme allrounder? Een voor –of nadeel?
Ik doe gewoon heel veel verschillende dingen. Ik heb ook geen “ zittend gat”, zoals we in Antwerpen zeggen. Hoe meer verschillende dingen doen, hoe leuker ik het vind. Altijd hetzelfde doen is nogal saai. door al die verschillende dingen te doen kan ik ook zo’n druk werkschema aan en wordt het ook leuk voor mij. Het brengt ook altijd iets bij. Door te regisseren kan ik beter acteren en als acteur weet ik dan ook wat ge aan een regisseur moet geven en weet ik ook wat ge als regisseur aan je acteurs kan bijdragen. En door te goochelen weet ik wat misleiding is, dan kan je dan bv. weer gebruiken als regisseur om leiding te geven over een scene. Dus al die dingen stapelen zich op en brengen een meerwaarde met zich mee bij alles wat je doet. Dus als slotsom zeker een voordeel.
Ik doe alles graag en als er iets is dat ik al zeer lang niet gedaan heb dan heb ik daar weer zeer veel zin in om dat terug te doen.
Hoe is het allemaal begonnen?
Ongeveer 21 jaar geleden begon ik bij Ketnet: als goochelaar via Spring waar ik “ wrapper” was ( de zogenaamde Ketnet omroepers). ‘ Tegelijkertijd ging ik studeren in Brussel voor Film, TV en Regie. Werken voor de camera vond ik interessant maar ik wou ook weten wat er achter de camera gebeurde. Dan was er nog een omweg via Studio 100 en Nederland waar ik in de musical ‘ The Lion King’ speelde. En zo ben ik er in feite ingerold. Ik begon ook met dubbing en presentatie – en schrijfopdrachten. Wel een vermoeiend parcours toen. Maar Ketnet heeft wel veel deuren voor mij geopend. Het was enerzijds de start voor mij maar het was een droom als kind om ooit op Ketnet te komen. Een grote droom was toen al een eigen goochelprogramma te hebben, maar ik wist dat je dan toch eerst bekend moest zijn. Dus al die kleine stapjes binnen Ketnet brachten me naar AbraKOdabra.
Je doet ook veel werk achter de schermen nu.
In onze sector is het moeilijk om ver te plannen. Soms overlappen zaken elkaar, soms kan er zelfs een periode van niets te doen zijn. Ik kan niet blijven stilzitten en wil creatief blijven en dan zoek ik al eens jobs waar ik kan helpen of bijleren. De combinatie voor en achter de schermen is ideaal en doet deugd. Als dat evenwicht brengt voel ik mij gelukkig. Regie is een verantwoordelijkheid. Ben er vlak na Ketnet reeds mee begonnen ( voorbeeld Bumba Shows). Ik was toen nog jong. Ik voelde toen nog dat ik de maturiteit miste om een groep te sturen. Nu later door zoveel andere regisseurs te zien en zoveel technieken mee te krijgen voel ik dat ik veel heb bijgeleerd en grote dingen regisseren is nu een uitdaging voor mij.
Je hebt ooit Vlaanderen Vakantieland gepresenteerd.
Ja dat was toen ik een contract had bij VRT. Dit was weer eens iets totaal anders en leuk om te doen. Bij Ketnet was het presenteren voor de kinderen en dit was dan weer voor volwassenen. Het ging alleen over België.
Goochelen gaan we zeker niet uit de weg in dit interview. Goochelen zit in de nostalgische Kobe Van Herwegen.
Zeker, van mijn zes jaar was ik al weg van het goochelen. Als kind was ik iets dikker en bv. bij het voetballen was ik de laatste keuze. Dan maar zich uiten en amuseren op een andere manier. En bij mij was dat het goochelen. Ik was ook al bezeten door het circus als kind. Het goochelen is in feite een rode draad doorheen mijn loopbaan. Na AbraKOdabra ben ik de geschiedenis van de Belgische goochelkunst gaan bestuderen. In 2014 heb ik samen met mijn vader een eerste boek over het goochelen geschreven “ Chapeau”. Over de geheimen van de goochelkunst in België. Een van de namen waar ik over schreef was Suzy Wandas, ( pseudoniem voor Jeanne Van Dyck).1896-1986 Ze was iemand uit het Brusselse kermiscircuit, die later grote ster is geworden, vooral na haar huwelijk met een Amerikaan, waar ze trouwens is gaan wonen. Ze kreeg een erkenning in The Hall of Fame van The Society of American Magicians ( soort Oscar). Ik heb vier jaar lang haar leven onderzocht. Het boek is zelfs vertaald.
Nu deel ik ook al die info op bv. tentoonstellingen, bv. in het Huis van Alijn te Gent. Momenteel werk ik mee aan een goocheltentoonstelling in Nederland voor het voorjaar van 2026.
Goochelen is een korte stap naar variété en nostalgie.
Ik ben opgegroeid met Gaston en Leo en die nostalgie boeide me ook. Heb er dan ook onderzoek naar gevoerd. Grote artiesten en we zijn ze al bijna vergeten. Zijn dan aan dat boek begonnen en dan is er ook de musical gekomen. En ja ik had ook de eer om in de afscheidsshows van Jan Van Dyke te spelen. Hij was in feite de laatste der Mohikanen. Een der A.B ( Ancien Belgique) figuren. Toen hij me vroeg om mee op te treden was dit een hele eer voor mij. Jan is een topvakman en het was heel leerrijk.
Sven De Ridder is ook al bijna een rode draad voor jou?
Ik heb Sven leren kennen in Theater Elckerlyc tijdens de komedie Stuk Ongeluk( oorspronkelijk The Play that goes wrong) waar ook Jan Van Dyke in zat. Hij was toen aan het vertellen dat hij een idee had om een eigen Company op te richten en vroeg of ik zin had om mee te spelen in sommige stukken. Sven is een topkomiek en dat klikte onmiddellijk. Sven kiest altijd eerst de rol en dan de speler , altijd iets speciaals als je het script voor de eerste maal in je handen krijgt. Ondertussen zit ik al aan zes SDRC producties ( Scouts Forever, Prison Party, Wakers van de Wijk, Coiffeur van het Verzet, als invaller voor de betreurde Brik Van Dyck in Hoog in de Lucht en nu in Ingesneeuwd )
De SDRC is een warme groep en een leuke groep om te repeteren. ’Ingesneeuwd ‘gaat iets speciaals zijn anders dan de vorige kerstkomedies, maar meer ga ik niet zeggen. Er zij al 47 voorstellingen gepland dus het zal heel heftig zijn. Maar we zijn meer vrienden dan collega’s dus dat zal vlot lopen.
Nadien zijn er nog de gekende tournees door Vlaanderen.
Toekomst?
Daar mag je meestal weinig over loslaten maar mijn agenda zit toch al goed vol tot 2028.Theater, schrijven regisseren alles zit er wat in. In feite mag ik niet klagen over mijn al bijna 22 jaar in het vak.
Tot slot nog wat info:
Jasmine Jaspers speelde haar tiende rol in de SDRC, proficiat!).
Ingesneeuwd tot en met 4 januari in de Rode Zaal van het Fakkeltheater en daarna nog vier reisvoorstellingen.
Vanaf 26 februari de lente komedie , De Jacht is Open in Elckerlyc en vanaf 17 juli 2026 in Play Zuid “ Wij van de Dokken”.
En fijn dat Brik er nog altijd bijhoort: het tankstation was van “ Brikoil”.
Tekst en foto’s; Gust Charrin.
