PORTO: prachtige, bruisende stad aan de Douro-rivier

Met zijn vele bezienswaardigheden en zijn gezelligheid is Porto, Portugals tweede stad, een ideale bestemming als citytrip.

Dat de stad gebouwd is op de steile hellingen van de Douro word je al gauw gewaar bij ons eerste bezoek. We vertrekken van het treinstation Sao Bento of het metrostation met dezelfde naam te voet naar beneden via de Rua das Flores, een gezellig straatje met vele kleine winkeltjes.
Aan het eind ervan komen we aan een plein waar het grote beeld opvalt van Hendrik de Zeevaarder met zijn blik gericht naar de Douro die je hier al kunt zien. Hij is bekend om zijn veroveringen in Afrika in de 15 de eeuw en gaf de aanzet van het Portugese overzees rijk. Op datzelfde plein is al een eerste gebouw van formaat: Palacio da Bolsa in neoklassieke stijl dat vooral voor zijn heel bijzonder interieur met een gids te bezoeken is.
De Arabische hal, de binnentuin en de balzaal in neomoorse stijl zijn ronduit prachtig. Niet te verwonderen dat dit paleis de ontmoetingsplaats is van de belangrijkste bedrijfsleiders en waar ook staatshoofden hier samen gekomen zijn.
Nog een paar honderd meter verder naar beneden komen we aan de oever van de Douro. Ribeira, de vroegere visserswijk met zijn bontgekleurde huizen is overdag tot ’s avonds laat het toeristisch hart van de stad. Langs de kaden is het aangenaam wandelen, er zijn tal van restaurants met terras. We nemen er de typische bacalhau, de kabeljauw die op maar liefst 5 manieren klaargemaakt wordt Aan de waterkant kan je een ticket kopen voor een boottocht. We kiezen voor een heerlijke tocht van een uur die je langs de 11 bruggen over de rivier brengt. Terugkeren naar het centrum doen we langs de steile, smalle straatjes.

Ons tweede bezoek brengt ons naar de linkeroever, de wijk Vila Nova de Gaia. We nemen de metro in Sao Bento die over de brug Dom Luis I ons aan de overkant brengt. Deze brug uit 1886 is het icoon van Porto en is gebouwd door een medewerker van Gustave Eiffel. Vlak voorbij deze brug stappen we uit aan de Jardim de Moro. Vlakbij heb je spectaculaire uitzichtpunten over de Douro en de hele stad. Langs een steile straat kan je naar beneden gaan, naar de kaden van Gaia. Velen nemen het kabelbaantje Teleferico de Gaia waarbij je “al zwevend” naar de kade gaat. Hier heerst net als in Ribeira een gezellige sfeer.
Er is een grote wandelpromenade met restaurants met terrassen en kleine marktjes waar je voorwerpen uit kurk of handgemaakte sieraden kunt kopen. Hier zie je ook de portkelders (“caves”) met hun beroemde merken als Sandeman, Taylor’s, Ferreira, Offley en nog andere. Tijdens een bezoek wordt verteld over hun rijke geschiedenis terwijl je tussen de portvaten loopt. Op het einde kan je genieten van de smaken van de porto. Al in de 14^de eeuw was er een bloeiende handel van deze wijnen met Engeland. Na dit bezoek gaan we te voet terug via de onderste brug naar Riveira en het centrum van de stad.

De stad van de azulejos. Deze keramische tegels in blauw en wit werden door de Arabieren als versiering van vloeren en wanden gebruikt en nadien door de Portugese koningen overgenomen. Na de paleizen werden ze vooral in Porto vanaf de jaren 1700 heel populair en werden deze tegeltableaus in alle soorten gebouwen gebruikt, dikwijls als teken van rijkdom en prestige.

Je vindt ze overal, verspreid over de hele stad. Bij aankomst in het treinstation Sâo Bento word je overweldigd door de 20 000 azulejos, ze verbeelden de geschiedenis van het transport. Van het station naar de kathedraal Sé is het een eindje bergop wandelen.

Hier kan je die blauwwitte azulejos in de kerk bewonderen, en vooral in de kloostergang waar ze in verschillende taferelen het leven van Maria uitbeelden. Andere kerken zijn verspreid over de stad, zoals de Igreja do Carmo en ernaast die van de Carmelitas.

de meest opvallende vonden we terug in de Capela das Almas, vlakbij een drukke winkelstraat. Indrukwekkend! Zowel de voorgevel als de zijgevel van deze kapel zijn bedekt met azulejos die het leven en de dood van de heilige Franciscus en van de heilige Catarina uitbeelden! Ook binnen beschrijven de panelen het leven van heiligen. De kerk van Santa Clara, niet ver van de kathedraal, is een echt verborgen juweel,. Ze is overladen met goud, dat in de 16^de eeuw vanuit Brazilië naar hier geïmporteerd werd.

Een mooie wandeling begint bij Casa de Musica, het modern muziekgebouw uit 2005 en vlakbij het metrostation met dezelfde naam. Het werd ontworpen door de Nederlands architect Rem Koolhaas en is wel heel opvallend tussen de historische gebouwen van de stad. We konden de prachtige architectuur van het gebouw en de moderne concertzaal bewonderen. Voorbij de rotonde komen we aan de mercado Bom Sucesso.
Deze foodcourt in een voormalige overdekte markt met buitenterrassen trekt vele bezoekers aan, zowel inwoners als toeristen. We kunnen hier kiezen tussen tientallen gerechten, waaronder pasta, paella, sushi, visgerechten. Hier zijn ook drankstandjes met uiteraard keuze in de porto. Er is ook een bar met een grote tapkast met een twintigtal bieren, verrassend is wel dat de meeste Belgische zijn. We kozen toch voor een Portugees biertje…
Op 2 km van hier komen we in een buitengewoon mooi park: de Jardin de Palacio do Cristal. Hier is een grote verscheidenheid aan planten en bomen. Hier lopen tientallen pauwen vrij rond. Er zijn verrassende doorgangetjes waartussen je kunt ronddwalen, er zijn picknickplaatsen en verschillende niveaus waaruit je mooie uitzichtpunten hebt over de Douro.

Bij een bezoek aan Porto hoort een ritje in een historische, elektrische tram. Er zijn nog drie antieke trams die tussen 1920 en 1940 gemaakt zijn. Zelf namen we lijn 1, de rivierroute. Je kunt al in het centrum opstappen. Het trammetje rijdt langs de Douro met onderweg mooie uitzichtpunten en komt dan aan de monding in de Atlantische Oceaan. We stappen uit aan het eindpunt in Foz en maken een wandeling langs de brede promenade aan zee. In deze wijk waar welgestelde families wonen lijkt de tijd vooruit te kruipen. Er zijn vele wandelaars, joggers en jongeren op hun step De zee is hier wild, de golven slaan over de rotsen, hier en daar is een stuk strand. Zelf gaan we tot aan de iconische Pérgola da Foz, een imitatie laten bouwen van de Promenade des Anglais in Nice.

Tekst en foto’s: Herman Taelman