PERSEVERANCE IV — The Gentle Articulation of an Already Damaged Future, van 9 mei tot 14 juni in Montoro12 Gallery
Montoro12 Gallery, de galerie gevestigd in een modernistisch gebouw uit 1941 in Vorst dat voorheen een een zeepfabriek huisvestte, heeft een bijzondere interesse in het tonen van internationale opkomende en mid-career kunstenaars die de grenzen verleggen van verschillende hedendaagse media zoals schilderkunst, beeldhouwkunst, installaties, video en fotografie. Daarnaast ondersteunt de galerie de Brusselse kunstscène met een jaarlijkse groepstentoonstelling getiteld PERSEVERANCE, waarin opkomende kunstenaars worden getoond die wonen en werken in Brussel.
Het vierde hoofdstuk van de reeks,The Gentle Articulation of an Already Damaged Future, is een reflectie op fysieke en architecturale lichamen, op de manier waarop we omgaan met het verleden en de toekomst, een toekomst die niet langer wordt gezien als een onbeperkt potentieel, maar al getekend en gebroken is door het gewicht van het verleden. Tederheid is hier geen zwakte, maar eerder een zachte uitdaging tegen de starre hoeken van de wanhoop. We kunnen het niet herstellen, maar we kunnen wel betekenis creëren door de manier waarop we met de schade omgaan. PERSEVERANCE IV is samengesteld door Sam Lomprez en Stefan Pollak, en toont werk van de jonge Brusselse kunstenaars Thomas Lambert, Rosamonde Pacteau, Abel Hartooni, Harold Delhaie en Mey Semtati.
Thomas Lambert
De artistieke praktijk van Thomas Lambert (°2000, Frankrijk, woont en werkt in Brussel) richt zich op de techniek van de klassieke fresco en de transpositie ervan naar een hedendaagse context. Zijn werk, een mix van beeldhouwkunst en bas-reliëf, bootst de architecturale structuur na. Hij verkent de ruimtelijkheid van het volume van zijn werken, van ontwerp tot ophanging, waarbij hij kunstmatig speelt met volheid en leegte. De ontwikkeling van zijn projecten leidt tot de creatie van een ontwerphandvest, geïnspireerd door klassieke verhandelingen over schildertechnieken. Deze methodologie, fragmentarisch overgebracht, opent een interpretatieruimte voor de toeschouwer.
Rosamonde Pacteau
Het werk van Rosamonde Pacteau (°2000, Frankrijk, woont en werkt in Brussel) is gebaseerd op een fragmentarisch protocol, waarin beelden, tekeningen, sculpturen en installaties in de ruimte worden gecombineerd. Rosamonde bevraagt de manier waarop we bouwen, terwijl ze de relatie tot plaats, de wrijving van materialen en de vibratie die de combinatie van materialen uitstraalt, onderzoekt. In situ of modulair ontvouwen haar sculpturen en installaties zich en ontstaat er een repertoire van vormen; tussen plat vlak en volume worden het vertalingen van tekeningen in de ruimte, in interactie met hun tentoonstellingsomgeving. Haar werken worden geconstrueerd door middel van assemblage, waarbij ze speelt met de manipulatie van bouwmaterialen door hun functie te verwijderen. Door het gebruik van constructietechnieken en de slijtage van materialen wordt oxidatie kleur, wordt materie beeldend en ontstaat de spanning tussen zichtbaar en onzichtbaar.
Abel Hartooni
Door middel van een fragmentarische visuele en tekstuele taal onderzoekt Abel Hartooni (°1998, Iran, woont en werkt in Brussel) hoe het creatieve proces nieuwe verhalen kan belichamen. Schilderijen uit het verleden, gefragmenteerde historische verhalen, screenshots van sociale netwerken en natuurverschijnselen zoals de lucht zijn allemaal terugkerende fascinaties die zijn praktijk aansturen. Zijn werk verkent de relatie tussen de materiële geschiedenis van het schilderen en het proces van het vormen van een queer diasporische subjectiviteit. De relatie tussen het lichaam en het landschap vormt de kern van zijn onderzoek. De werken in de getoonde serie zijn geïnspireerd op de schilderkunstige tradities van het zeventiende-eeuwse Isfahan, de hoofdstad van het Safavid-rijk. Door dit politiek en cultureel beladen landschap opnieuw te bekijken, verkent hij de sociale, seksuele en economische structuren die erin geworteld zijn en biedt hij een hedendaagse herlezing. Voor hem is het landschap niet simpelweg een beeld dat van een afstand op een drager wordt geprojecteerd, maar een actieveld; een kristallisatie van gebaren, bewegingen en intimiteiten in de ruimte.
Harold Delhaie
Gedreven door een verlangen naar reflectie en een vorm van introspectie is Harold Delhaie (°1999, België, woont en werkt in Brussel) geïnteresseerd in de relatie tussen geheugen, beweging en lichamelijke identiteit. Door middel van vormen die zweven tussen realiteit en fictie probeert hij esthetische normen te deconstrueren en de gratie van het atypische te onthullen. Het lichaam wordt een experimenteerveld, een taal op zich. Zijn beelden, zowel prints als performances, spelen tussen controle en overgave en construeren de representatie van het lichaam door het te onthullen of uit te wissen. Zwevende silhouetten, verstoken van context, duiken op en roepen de spanning op tussen verschijning, identiteit en projectie. Deze figuren zijn verontrustend en wekken een stille nieuwsgierigheid op, een uitnodiging om na te denken over wat een beeld maakt, wat een lichaam maakt, wat een spoor maakt.
Mey Semtati
Mey Semtati (°1997, Frankrijk, woont en werkt in Brussel) verkent de grenzen van het geheugen, tussen verbeelding en werkelijkheid. Als schilder en beeldhouwer is haar werk geïnspireerd door sporen uit het verleden, verhalen uit de kindertijd en objecten die getekend zijn door de tijd. Door verschillende media te combineren, nodigt de kunstenares de toeschouwer uit om gevoelige labyrinten te betreden waar herinneringen en aspiraties elkaar ontmoeten. Haar werk is een viering van de kwetsbaarheid van dingen, plaatsen en herinneringen, een eerbetoon aan wat blijft bestaan ondanks verval.
PRAKTISCHE INFO
- PERSEVERANCE IV — The Gentle Articulation of an Already Damaged Future
Harold Delhaie, Abel Hartooni, Thomas Lambert, Rosamonde Pacteau, Mey Semtati - Gecureerd door Sam Lomprez en Stefan Pollak
- Van 9 mei tot 14 juni2025
- Montoro12 Gallery, Van Volxemlaan 316, Brussel
- Meer info hier
Foto: Club Paradis
