Gregory Van Damme speelde mee in ‘ Ladies Night’ de seizoen afsluiter van het EWT theater Deurne. Nadien nestelden we ons in de gezellige zetels van het theater voor een leuke babbel.
Een traditionele vraag aan iemand die van vele markten thuis is. Mogen we Gregory in een vakje plaatsen?
Persoonlijk zou ik die vakjes afschaffen. Tenslotte zijn er in Vlaanderen maar een handvol acteurs die alles kunnen. Denk maar aan een Sven De Ridder of Peter Van Den Begin. Die passen in alles van volkstoneel, tot films, theater, series noem maar op. Een natte droom voor iedereen. Voor mij is volkstoneel leuk het geeft heel veel appreciatie en ik doe het het liefst.
En dan vooral komedie, mensen moeten lachen met mijn kop ( is onbedoeld denk ik ). Als je naar buiten kijkt is er niet veel meer om te lachen dus kan je best mensen naar een komedie lokken. Dan vergeten ze even alle miserie die je rondom in de wereld ziet. Mensen hebben komedie nodig. Mensen willen lachen. Zie maar naar de laatste Oscars: heel veel goeie films maar allemaal drama’s en de prijzen gaan naar de komedies.
Ladies Night is heel herkenbaar?
Ja hoor. Het gaat over de man in de straat, hier de fabrieksarbeiders. Het is een compact stuk dat we brengen. Van het oorspronkelijke scenario is er een 40 tal minuten geknipt om het compacter te maken voor deze zaal. We wilden er een echte rollercoaster van maken. Frank heeft de groep van zes strippers naar vijf teruggebracht en de relatie tussen Kevin en Vasily er tussen geplaatst. En dit werkt enorm. Dit werkt zeker in dit theater, je zit als toeschouwer bijna letterlijk tussen die fabrieksarbeiders. Dit is een dankbaar theater, het EWT, perfect interactief voor het publiek. Zeker bij de laatste vertoningen is het tempo hoger en toch beleef je alles voor de eerste keer elke avond opnieuw.
Je speelde hier vroeger ook reeds?
Tien jaar geleden heb ik hier voor het eerst gespeeld. Je hoort het publiek, zeker die van de eerste rijen. De mensen denken op sommige momenten dat ze naar hun tv zitten te kijken en dan geef je ook dikwijls commentaar. Ik hoor het, maar laat me er niet door afleiden. Je publiek is bijna ook een meespeler. Dat merk je ook als je nadien in de gezellige foyer komt. De acteurs zitten na de vertoning tussen het publiek, een mooie symbiose.
De mix hier tussen de professionele acteurs en de vaste EWT kern is een magische combinatie die de kwaliteit enorm naar omhoog trekt. Vanaf ze op de scene staan zijn dat zeker geen liefhebbers meer. En in de loges wordt je hier gigantisch in de watten gelegd.
We zagen je ook al op het grote scherm. Is TV maken minder leuk dan theater? Dit hoor ik toch dikwijls bij acteurs.
Theater is altijd leuker. Je hebt direct reactie. In theater kan je meer freestylen met je personage. Bij tv opnames is er een crew van 20-30 man, alles moet stil zijn, toch niet zo aangenaam. In feite is het een dubbeltje op zijn kant. Bij Theater heb je 100 % erkenning maar de mensen kennen je niet overal. Kom je op tv dan ben je plots een acteur. Heb ooit in een 10 tal afleveringen van Thuis meegespeeld. Het Is voor mij wat in de vergetelheid beland, was in mijn pré B.I.L. periode. Je deed maar iets en het was heel stresserend als kleine garnaal tussen die gekende acteurs.
B.I.L. , de Belgische improvisatie liga, heeft je wel nieuwe impulsen gegeven?
Ik was zeker geen goede acteur. Heb nooit een echte theater opleiding gehad. Gewoon drama gestudeerd maar geen hogere opleiding. Ben dan begonnen in AMIKA bij Studio 100. De improvisatie is als het ware een soort fitness voor een acteur. Een basic fit vorm. Je kopje staat constant aan en je motortje werkt constant. Ook hier in dit stuk. Door de improvisatie geef je je personage meer woorden.
Zo ook met de rol van Vasily, De Kroaat, hier in Ladies Night. Het is echt Kroatisch dat ik spreek, geen “ Gibberisch’ of koeterwaals. Frank De Kaey kent zelf een Kroaat en ze hebben alle termen laten inspreken op een bandje. Elke dag studeerde ik een zinnetje. Heeft veel tijd gekost maar het lukte. De ouders van de Kroatische vriend van Frank zaten ook eens in de zaal en ze hebben alles mooi verstaan.
En wat brengt de toekomst?
Met Frank De Kaey, die ik trouwens al zeer lang ken, ga ik op tournee met “ De Gelaarsde Kat”, het is geen kindervoorstelling maar een familievoorstelling. Dus niet met poppen zoals bij Taken II. In het Fakkeltheater speel ik in februari 2026 voor gezelschap, De Proefkonijnen, Belle & Het Beest, klassieke magie met nostalgisch theater. Vanaf 3 jaar te volgen.
Tekst: Gust Charrin.
Foto’s: Diane Schroven.
