In de oorlogsjaren lag aan de Albert Grisarstraat in Antwerpen het Meisjeshuis, een weeshuis met kinderkribbe. De medewerkers probeerden Joodse kinderen te redden van de deportatie naar de concentratiekampen. Tegenwoordig vind je op deze site het dienstencentrum en de assistentiewoningen Ten Gaarde. Een groep huidige bewoners nam het initiatief voor een gedenkplaat voor het vroegere zorgpersoneel. De onthulling vindt plaats op vrijdag 1 augustus.
De bewoners van Ten Gaarde huldigen de moed van de zorgverleners van het Meisjeshuis, het latere Kinderziekenhuis Good Engels. Ze herdenken ook medewerkers van het weeshuis van Wezembeek-Oppem en het Sint-Erasmusziekenhuis in Borgerhout. Daar werden Joodse weeskinderen uit het Meisjeshuis opgevangen.
Initiatiefneemster Nicole Naert, die in een van de assistentiewoningen woont: “Wij willen ons respect tonen voor het moedige zorgpersoneel. Ik ben een kind van het verzet, mijn beide ouders zaten in de kampen. Wat het zorgpersoneel deed voor de Joodse kinderen, waren ook daden van verzet.”
De laatste generatie
Nadat ze de podcast ‘De Kunst van het Verdwijnen’ beluisterde, sprak Nicole andere bewoners aan.
“Wij zijn de laatste generatie die als kind de Tweede Wereldoorlog nog meemaakte of erover sprak met anderen die het meemaakten. Na ons is dit geschiedenis. Vele van mijn medebewoners hebben een nauwe band met het oorlogsverleden. Anderen voelen zich betrokken bij de historische gebouwen. Beide aspecten komen aan bod op de gedenkplaat.”
In hun podcast ‘De Kunst van het Verdwijnen’ vertellen makers Bart Van Nuffelen en Lucas Derycke het verhaal van Fred J. Kader (1938-2024). Die belandde als 4-jarig Joods jongetje in 1942 in het Meisjeshuis. Het zorgpersoneel ving Fred op en wilde hem – net als andere Joodse kinderen – doen onderduiken. Maar nog voor dat lukte, voerden de nazi’s Fred naar de Dossinkazerne in Mechelen. Daar kon hij op een opmerkelijke manier ontkomen aan de deportatie naar de concentratiekampen. Een groep kinderen van het Joodse weeshuis in Wezembeek-Oppem mocht de Dossinkazerne weer verlaten. Fred werd ongemerkt mee buiten gesmokkeld.
Ontroerd
Het initiatief van de bewoners van Ten Gaarde raakt de makers van ‘De Kunst van het Verdwijnen’.
Lucas Derycke: “Dat onze podcast dit in beweging zette, heeft Bart en mij erg ontroerd. Het verhaal van Fred J. Kader bracht deze mensen samen. We hadden nooit verwacht dat ons werk zou kunnen leiden tot een initiatief als deze gedenkplaat. Ik kijk ook uit naar de onthulling. We staan dan nog eens stil bij het heel bijzondere verhaal van Fred J. Kader en die waanzinnige veerkracht van hem. Zijn zoon Howard is ook aanwezig.”
Bart Van Nuffelen: “Door het initiatief van Nicole en haar medebewoners, voel ik dat we met iets belangrijks bezig zijn. Ik vind het fijn dat anderen dat belang mee onderschrijven. De gedenkplaat is misschien niet groot, maar ik vind die wel veelbetekenend. Het is een blijk van burgerschap. Mensen staan op en proberen iets te veranderen. Daar geloof ik heel erg in. Het verhaal van Nicole en haar medebewoners krijgt dan ook een plek in het vervolg van ‘De Kunst van het Verdwijnen’.”
