Malgré tout, een coproductie van theater arsenaal, Théâtre Varia en Kaaitheater, wordt na een premièrereeks in Brussel nu ook gespeeld in theater arsenaal in Mechelen. Op het eerste zicht lijkt het een absurd theaterstuk, maar onder de laag van humor, chaos en absurditeit schuilt een confronterende blik op onze westerse manier van leven en op wat we ‘beschaving noemen’. Die boodschap wordt door drie topacteurs wreed en vrolijk, schokkend en grappig gebracht.
Overleven onder de dunne huid van beschaving
De voorstelling zet twee werelden tegenover elkaar: het comfortabele weldoorvoede Westen en het Afrikaanse bestaan waarin overleven geen metafoor, maar dagelijkse realiteit. Terwijl we ons druk maken om comfort, succes en identiteit draait het elders simpelweg om eten, water en leven. Toch zijn die werelden niet zo verschillend als we denken. Het stuk toont ons hoe dun het laagje beschaving is dat ons scheidt van chaos, angst en instinct. Onder de laag van humor, chaos en absurditeit sluimert een donker en indringend onderzoek naar de afgrond van onze menselijkheid. De absurditeit werkt als een spiegel. Want ondanks het lachen met de overdrijving sluimert een donker en indringend onderzoek naar de afgrond van onze menselijkheid.
De fragiele balans tussen overleven en beschaving
Het is een voorstelling die je als toeschouwer in een fragiele balans plaatst tussen overleven en beschaving. Terwijl de westerse mens zich vastklampt aan orde, welvaart en morele zekerheden, laat Malgré tout zien hoe dun die laag werkelijk is: een vernis dat bij de minste barst afschilfert tot enkel de rauwe overlevingsdrang overblijft. De vergelijking met Afrika, waar het gevecht om te overleven of om niet gedood te worden dagelijkse realiteit is, wordt niet als aanklacht gebruikt, maar als een spiegel. Niet ‘zij’ zijn de barbaren, maar ‘wij’ die ons zo graag beschaafd wanen.
Menselijkheid moet telkens bevochten worden
Ondanks de absurditeit, ondanks de strijd, ondanks de onvermijdelijke aftakeling van onze idealen, blijft er iets over dat menselijkheid heet. Niet als verheven ideaal, maar als iets wat telkens opnieuw moet worden bevochten tegen de drift tot vernietiging.
Malgré tout is geen gemakkelijke voorstelling. Ze dwingt de toeschouwer tot kijken, voelen, tot erkennen dat de grens tussen beschaving en barbarij angstwekkend dun is. Een voorstelling die de mens niet idealiseert, maar ontmaskert en die daardoor des te eerlijker is.
Drie topspelers die het stuk ook vorm gaven
Het stuk is ontstaan toen Starlette Mathata (een theater- en filmactrice geboren in Kikwit Congo) en Aurélie Di Marino (theatermaker en performer) elkaar ontmoette in Kinshasa. In lange gesprekken ontdekten ze dat, ondanks zeer verschillende levens, hun ervaringen elkaar kruisen. Daarnaast is het werk geïnspireerd door de roman La pelle (De Huid) van Curzio Malaparte.
Ook de derde speler Michael Soete (acteur en theatermaker) werkte mee aan de opbouw van het stuk.
Speeldata
Theater arsenaal Mechelen
24 en 25 oktober
Antigone Kortrijk
vrijdag 21 november
Monty Antwerpen
woensdag 26 en donderdag 27 november
Taal: Frans en Nederlands maar met vertaling in boventiteling
Tekst: Miet Waes
Foto’s: Wannes Cré
