Xavier Hufkens presenteert de tweede tentoonstelling van de Amerikaanse kunstenaar Wyatt Kahn in de galerij. De presentatie concentreert zich op een nieuwe reeks werken in gefreesd lood en op olie gebaseerd pigment, die naast composities in natuurlijk canvas en een groep verwante tekeningen worden getoond. Dit geeft niet alleen een overzicht van de onderling verbonden aard van de praktijk van Kahn, maar benadrukt ook nieuwe ontwikkelingen in zijn voortdurende verkenning van de dialoog tussen schilderkunst en beeldhouwkunst.
Wyatt Kahn werd opgeleid als een beeldhouwer, maar verwierf al snel bekendheid met zijn assemblages van onbewerkt canvas in verschillende maten en geometrische vormen. Hij maakt deze werken door een reeks afzonderlijke panelen samen te stellen, verschillend in afmeting, grootte en vorm, die hij naast elkaar
plaatst om de illusie te creëren van een tweedimensionale lineaire compositie. In plaats van de lijnen en vormen direct op het canvas zelf te plaatsen, verandert hij ze in fysieke componenten van het kunstwerk – zoals een elegante maar ongeordende legpuzzel. Kahn gebruikt de fysieke handeling van assemblage om dynamische ruimtelijke en formele relaties te creëren, zoals een beeldhouwer dat zou doen, terwijl hij op een gecoördineerde manier opereert binnen de platte ruimte en de media van een schilder. De resulterende werken hebben een opvallende esthetische eenvoud, die ruwe interactie tussen de vormen mogelijk maakt.
Op het eerste gezicht vormen Wyatt Kahn’s werken in lood en oliestaaf een opvallend visueel contrast met die canvasconstructies waarvoor hij het meest bekend staat. Maar ondanks de voor de hand liggende materiële en chromatische verschillen zijn de twee werkgroepen nauw verwant. Ze zijn zelfs op dezelfde manier geconstrueerd: gevormde houten frames zijn verpakt in buigzame materialen, zoals canvas of lood. Qua productie en wandmontage lijken de werken op schilderijen. Toch geven de openingen tussen de panelen – de negatieve ruimtes die de omgeving in de assemblages trekken – de werken een uitgesproken sculpturale kwaliteit. Het is precies deze dubbelzinnigheid die ons confronteert en vraagtekens zet bij de parallellen tussen schilderkunst en beeldhouwkunst. Daarbij treedt Kahn in de voetsporen van een lange rij kunstenaars die deze grenzen hebben willen destabiliseren en overschrijden. Toch gaat zijn eigen werk, terwijl hij deze voorlopers erkent, meer in de richting van wat dit onderscheid nog steeds kan betekenen in hedendaagse termen en hoe ze kunnen worden gerevitaliseerd.
De lood- en pigmentwerken zijn gebaseerd op vier abstracte vormen die gerepliceerd, getransponeerd of anderszins aangepast zijn. En hoewel alle composities van 
Kahn autonome werken op zich zijn, zijn ze ook verstrikt in een ingewikkeld netwerk van elkaar versterkende ‘familiale’ relaties. In een proces van zelf-vernieuwing en kruisbestuiving, triggert één vorm een andere, hoewel – cruciaal – geen twee werken ooit hetzelfde zijn. Over de kleuren zegt Kahn: ‘Elke generatie heeft een kleurspectrum dat representatief is voor het culturele, politieke en sociale klimaat van dat moment in de geschiedenis. De kleuren die ik gebruik, vallen binnen het spectrum voor onze huidige tijd. Ze zijn verweerd, maar behouden nog steeds de inherente hoop die alleen kleur kan bieden. Dit zijn kleuren van overdracht.
Wyatt Kahn
11 January – 16 February
Xavier Hufkens
6 rue St-Georges
1050 Brussels
Wyatt Kahn
Wyatt Kahn (1983) woont en werkt in New York. Recente solotentoonstellingen werden gehouden in het Museo di Arte Moderna e Contemporanea di Trento e Rovereto, Trento (2016) en in het Contemporary Art Museum, St. Louis, MO (2015). De kunstenaar was ook opgenomen in de tentoonstelling Jay DeFeo: The Ripple Effect bij Le Consortium in Dijon, die naar het Aspen Art Museum reisde (29 juni-28 oktober 2018). Zijn werk is opgenomen in de collecties van het Museum of Modern Art, NY; het Whitney Museum of American Art, NY; Centre Georges Pompidou, Parijs; MOCA, Los Angeles; Dallas Museum of Art; MCA, Chicago; CCS Bard Hessel Museum of Art, NY; en Albright-Knox Art Gallery, Buffalo.
Foto’s: Micha Pycke, Club Paradis.