Vanaf zondag 14 februari 2021 is deze tentoonstelling vrij te bezoeken elk weekend van
14:00 tot 18:00 uur.
Er zal geen klassieke vernissage zijn.
Het normale einde is voorzien voor 11 april maar kan verlengd woorden in functie van de Covid situatie.
Piet Van Zon(foto top)
De toeschouwer maakt als het ware het werk dat door de kunstenaar als beeld in de ruimte is neergezet. Dit is de grens tussen de wereld van het beeld en dat van de kijker. Piet van Zon tracht deze uitgevonden realiteit te maken door een spel van bouwelementen: de kleurkeuze, puur of gemengd plus op wiskundige basis gedefinieerde verhoudingen. Door een gelaagde structuur in de ruimte, horizontale en verticale elementen, soms diagonaal geplaatst ontstaat diepte en continuïteit. Bij Piet van Zon dus geen grilligheden of toevallige voorkeuren. Wel wetmatige ordening van de vorm, van getalsverhoudingen, in sommige gevallen volgens de wetmatigheid van Fibonacci maar altijd volgens de beginselen van het zien. Piet wil vorm en kleur doen ‘klinken’ in beelden die slechts beschouwing behoeven om begrepen te worden.
Yahya Youssef(foto rechts)
De grenzen van het evenwicht (neo-compositaire kunst)
Tijdens zijn jeugd waren ornamenten voor bouwwerven zijn inspiratiebron. Tot 1964 werkte hij figuratief, maar vond er geen oplossing in voor zijn noden. Yahya wil ingrijpen in de wiskundige wetmatigheden. Op-art en Hard Edge lieten in de late jaren zestig bij hem het meeste sporen na. Hij vond hierin de mogelijkheid om aan meetkundige gegevens zo vorm te geven dat men gerust kon zeggen dat ze in strijd waren met de wiskundige waarheden. Yahya wordt soms de anarchist van de wiskunde genoemd. Hij tracht in zijn werk voortdurend de wetmatigheden te ondergraven door elke zekerheid op losse schroeven te zetten. Hij doet dit door het op een bepaalde manier ordenen van kleine vierkanten en creëert hiermee een illusie van ruimte in het platte vlak. Youssef suggereert diepte en hij plaatst daarbij grijs tegenover wit, zodat wit een kleur wordt. Hij put inspiratie uit de Nederlands en Duitse abstrakten en constructivisten maar ontwikkelt een geheel eigen vormentaal. Verder speelt het toeval een grote rol in zijn werk.
Roland De Jong Orlando(foto links)
Roland de Jong Orlando heeft een fascinatie voor systemen, patronen en regels. Hij beweegt zich in het creatieve gebied tussen wiskunde en esthetiek. Zijn sculpturen, meestal in Cortenstaal zijn opgebouwd uit modules die hij volgens een bepaald plan produceert door bijvoorbeeld het systematisch veranderen van de zaaghoek. Het rangschikken van de modules gebeurt geordend volgen wiskundige reeksen zoals Fibonacci of louter spelenderwijs. Het geheel wordt zo meer dan de som van de delen. Er is nooit een verwijzing naar de werkelijkheid. De synergie tussen licht en beeld creëert ruimte door de kleurschakeringen op het materiaal.
Foto’s: www.denheeck.be