Tim Van Laere Gallery presenteert haar vijfde solotentoonstelling van Edward Lipski. In deze tentoonstelling toont Lipski een nieuwe reeks werken met een gelijkaardige hybriditeit als Lipski’s eigen afkomst, geworteld in Paraguay en Oekraïne. Enerzijds verwijzen deze werken naar thema’s die dicht bij het dierenrijk aanleunen, wat we ondermeer vaak terugvinden in tribale kunst, anderzijds herkennen we ook een stilistische verwijzing naar de modernistische taal van de Sovjet-beeldhouwkunst.
Lipski’s artistieke praktijk is er een vol opposities. De kunstenaar is geïnteresseerd in beeldhouwkunst uit alle tijden en culturen, en vooral in hoe beelden diverse betekenissen kunnen oproepen, zowel in het verleden, het heden als de toekomst. Door te onderzoeken hoe visuele concepten door de geschiedenis heen zijn veranderd, heeft Lipski verscheidene sculpturale elementen samengesmolten tot een nieuwe visuele taal die de barrières van tijd en culturele appropriatie overschrijdt. Zo herkennen we elementen uit keizerlijke bustes in Monkey Head (2021), een referentie naar de kus van Brancusi in Amoeba (2021) en een verwijzing naar Modernistische monumenten in Hand (2021). Als een ‘culturele toerist’ observeert Lipski de karakteristieken van verschillende culturen en voegt die aspecten samen tot een nieuw narratief dat losstaat van de realiteit en enkel kan bestaan in een soort van tussenruimte. Zijn interesse gaat zowel uit naar de ernst van de geschiedschrijving als naar het ‘stereotyperen’ van culturen en zelfs naar sciencefictionverhalen die gebaseerd zijn op culturele fenomenen.
Al zijn sculpturen dragen een vreemde dualiteit waarbij ze tegelijkertijd heel oud en futuristisch aanvoelen. Cloth Monkey (2021) is daar een heel mooi voorbeeld van. De ruwe randen en hoekige structuur, die de aap herleidt tot een abstracte vorm, herinneren duidelijk aan de stijl van de modernistische Sovjet-architecten en beeldhouwers, terwijl de aap zelf verwijst naar ons primitieve brein. Cloth Monkey bevat ook een verwijzing naar de experimenten op moeder-kindrelaties door Harry Harlow in de jaren vijftig. Dit onthult nog een andere interesse van de kunstenaar, waarbij kunstmatige objecten – in dit geval de draadaap – de werkelijkheid vervangen.
De veelzijdigheid van zijn sculpturen gaat nog verder door zijn materiaalkeuze. Beton en staal zijn materialen die het modernistische tijdperk hebben gevormd, terwijl zijn toepassing ervan – waarbij hij de gebreken van het beton onthult – een heel natuurlijk proces is dat dichter bij de materialiteit van steen aanleunt, een oermateriaal voor sculpturen. Zoals bepaalde beelden uit het verleden een soort magie konden uitstralen, zo legt Lipski vaak verbanden met de rituelen of mystieke krachten van een object. Dit is ook aanwezig in zijn nieuwe sculpturen door zijn toevoeging van magnetiet aan het cementmengsel, dat een magnetisch veld toevoegt aan de sculpturen.
Edward Lipski (°1966, Londen, VK) woont en werkt in Londen. Zijn werken bevinden zich in een aantal internationale collecties, zoals S.M.A.K., Gent; M HKA, Antwerpen; Mudam, Luxemburg; Arts Council, VK; Stichting Antoine de Galbert, Parijs; Bonnefantenmuseum, Maastricht; Centraal Museum, Utrecht; BASMOCA, Londen; en Stedelijk Museum het Domein, Sittard.
Edward Lipski
25 november 2021 – 8 januari 2022
Tim Van Laere Gallery
Jos Smolderenstraat 50,
2000 Antwerpen
Foto’s: www.clubparadis.be