Voeding speelt een van de meest belangrijke rollen in ons leven. We eten twee à drie keer per dag. Het is onze brandstof. Hoe beter de brandstof, hoe vitaler, gezonder en gelukkiger we zijn. Hoe slechter de brandstof, hoe meer onze motor gaat sputteren en hoe sneller onderdelen kapotgaan en vervangen moeten worden.

De meeste van onze westerse ziektes hebben een ongezonde voeding als oorzaak, of kunnen op z’n minst verzacht worden met beter voedsel. Je bent wat je eet blijft de boodschap. In de winkel of op de markt wil je de juiste keuze kunnen maken, voor jezelf, maar zeker ook voor de mensen voor wie je zorgt. Als je weet dat alle baby’tjes al massa’s sporen van pesticiden via de moedermelk binnenkrijgen wil je zeker weten dat je aankopen er niet nog enkele zullen toevoegen.

Het is 18.30 uur, je bent uitgeput van een drukke werkdag. In een overvolle winkel probeer je je een weg te banen. Je hebt misschien kinderen die je winkelkar de andere richting in willen duwen. Veel mentale ruimte blijft er niet over om na te denken over wat je koopt. In een ideale wereld heb je een overheid die voor je nadenkt, in deze wereld moeten we dit zelf doen.

Maar als je even de tijd neemt om na te denken, hoe maak je nu in hemelsnaam de juiste keuze? Welk voedsel is gezond voor ons eigen lichaam? Maar ook: hetwelk is gezond voor de planeet? Welke vorm van landbouw helpt de klimaatverandering oplossen in plaats van ze te veroorzaken? Welke landbouwmethodes verbeteren het milieu in plaats van ze te vergiftigen?
Welke is zowel economisch haalbaar voor de boer als voor de consument? Momenteel eten we onszelf dood en doden we met intensieve landbouw ook onze planeet, hoe kunnen we voor een ommekeer zorgen?

Deze vragen tollen al jarenlang door mijn hoofd. Op een dag heb ik besloten hier een antwoord op te vinden. Ik heb me in een avontuur gestort, je zou het zelfs een queeste kunnen noemen, die zo’n acht jaar in beslag heeft genomen. Die zoektocht naar antwoorden was een rollercoaster, zowel op intellectueel als emotioneel vlak. Alles is begonnen toen ik achttien was.
Alle antwoorden heb ik geschreven in het boek: We eten ons dood en die antwoorden deel ik graag met mensen die weten waarom ze bepaalde voedingskeuzes moeten maken.

Foto: Louis De Jaeger (links) en Piet Colruyt (rechts) tijdens de boekrelease