Als een van de leiders van de hedendaagse Franse designscène, is François Azambourg gefascineerd door het idee van “licht als materiaal”. Sinds 2007 drijft hij materialen, gereedschappen en ambachtelijke technieken tot het uiterste. Hij verkent het expressieve potentieel van fabricageprocessen en de vormgeving van materialen, of ze nu industrieel of handgemaakt, innovatief of traditioneel zijn. In het kader van dit proces deed hij af en toe onderzoek naar glasblaastechnieken in de ateliers van het Centre International d’Art Verrier (CIAV) in Meisenthal in de Moezel in Frankrijk. Uitgaande van het principe dat breekpunten vertrekpunten zijn, heeft Azambourg epische experimenten uitgevoerd die hem bevrijden van de deterministische processen van de traditionele glasproductie.
Voor Spazio Nobile presenteert Azambourg de sculpturale glascontainers Douglas en Brindilles in nauwe samenwerking met CIAV Meisenthal. Hij ontwierp ze spontaan toen hij in de ateliers was. In de wereld van het CIAV-glasatelier, verankerd in een voorouderlijk gebied dat gekenmerkt wordt door een industrieel tijdperk dat teruggaat tot het begin van de 18e eeuw, doet Azambourg de schoonheid van het landschap van slanke dennen en lichte twijgen herleven.
Zo is de Douglas vaas ontstaan uit een schimmel die tijdens de productie verbrand wordt. Dit iconische voorwerp, dat verkrijgbaar is in verschillende formaten, kleuren en vormen, draagt de littekens van zijn houtmatrix: kronkelige nerven, gedraaide knoesten en kleine spleten. In dezelfde geest bevriest de vaas Brindilles voor altijd in het geblazen glas de delicate afdruk van elementen die rechtstreeks uit de omringende natuur afkomstig zijn (gebladerte, twijgen en dennendoorns…). Deze aanpak, hoewel niet specifiek academisch, is zo vernieuwend dat het ontstane werk een uniek en niet-dupliceerbaar karakter krijgt. Het is een vernieuwende manier om de traditie opnieuw uit te vinden zonder haar te verraden, en om in het bescheiden volume van een huiselijk voorwerp de kracht van de landschappen en bossen die het dorp Meisenthal omringen, samen te voegen.
Door de grootsheid van een landschap te vieren dat bloeit tussen de Rijn en de Moezel, op de grens van de Elzas en Lotharingen, wordt de ontwerper de dirigent van een hypnotiserende choreografie. Zijn blik focust op de ongelooflijke dans van het glasblazen: de vuurbal omarmt, knettert en verteert het altijd groene gebladerte van deze naaldboom, waarvan de takken met grote zorg zijn geprepareerd door de kunstenaar, die ze enkele uren eerder in het bos van Lemberg of Saint-Louis heeft verzameld.
Gevormd of gegoten in een artistiek gebaar, wordt de douglasspar opnieuw de getextureerde schors van een naar de hemel reikende stam, een fragiele aanwezigheid, gekleurd of verzilverd, soms misvormd, of prematuur. De elegante twijgen van een tak worden ingekapseld in het materiaal of laten hun lichte en onuitwisbare sporen na op het transparante oppervlak van de Brindille-vaas. Inhoud en houder versmelten in de helderheid van het kreupelhout, het spoor van de natuur wordt het vat van onze eigen cultuur, de vorm komt te voorschijn als de symbolische waarde van een onderwerp – de den, de harsboom, de sapboom, het wezen van de Vogezen, de conifeer met het resistente gebladerte, de naaldboom – dat het voorwerp wordt van al onze verlangens.
François Azambourg verkent het expressieve potentieel van vormgevende materialen en productieprocessen, ongeacht of ze industrieel of handgemaakt zijn, innovatief of traditioneel. Na zijn middelbare schoolopleiding elektrotechniek studeerde hij beeldende kunst aan de École nationale supérieure des Beaux-Arts en vervolgens toegepaste kunst aan ENSAAMA – Olivier de Serres (Nationale school voor toegepaste kunst en kunstnijverheid), in Parijs.
Door zijn technische en artistieke opleiding, is het werk van François Azambourg gedreven door onderzoek, een alliantie tussen kunst en techniek, en een overweging voor middelen en gestroomlijnd design. Zijn tekeningen worden beïnvloed door fabricageprocessen en de aard van de gebruikte materialen. Hoewel zijn productie voornamelijk gericht is op het ontwerpen van meubilair en verlichting, doet François Azambourg ook aan scenografie en theaterdecors, en interieurontwerp voor gemeenten, hotels en particulieren.
Azambourg was laureaat van de Villa Kujoyama in 2015, laureaat van de Grand Prix du Design de Paris in 2004, van de Villa Médicis in 2003, van de Prix de la Vocation van de Stichting Marcel Bleustein-Blanchet in 1993, van de Fondation de France in 1988 en van de wedstrijd van het Museum voor Decoratieve Kunsten in 1985. Het VIA heeft hem gesteund via vijf projectsubsidies, een Carte Blanche in 2005 en verschillende Labels. Zijn werk werd meermaals tentoongesteld, onder meer in de Festhalle Frankfurt, Salone del Mobile in Milaan, Maison & Objet, Paris Design Week D’Days, MAD – Musée des Arts Décoratifs de Paris, Villa Noailles, Palais de Tokyo en MNAM – Centre Pompidou (Nationaal Museum voor Moderne Kunst). Een deel van zijn werk is opgenomen in de collecties van de FNAC (Frans Nationaal Fonds voor Hedendaagse Kunst), het Centre Pompidou, en het Musée des Arts Décoratifs de Paris. François Azambourg is 20 jaar lang docent design geweest aan verschillende Parijse designscholen zoals École Boulle, École Camondo, en sinds 2003, ENSCI – Les Ateliers, de Franse nationale hogere school voor design, een interdisciplinaire school voor industrieel design.
François Azambourg
The Glass Pine: Blowing with Nature
19 november 2021 – 16 januari 2022
Spazio Nobile Gallery
in samenwerking met CIAV Meisenthal
Opening: 18 november 2021, 18-21.00, in aanwezigheid van François Azambourg
Foto’s: CIAVMeisenthal_Azambourg_spazionobile_2021_suite_HR-93 / www.clubparadis.be