Vergelijk dit met het veilen van kunstwerken, schilderijen, antieke objecten en zelfs huizen, zij het nu door fysische aanwezigheid (live-veiling), of via kooporder, via telefonische bieding, via account of via computer of tablet (live-bidding).
Veilinghuizen met een wijndepartement spelen immers een uiterst belangrijke rol in de mythevorming én dus de prijsvorming van de wijnen. Zo kunnen wijnkastelen de prijs van hun wijnen gestadig zien stijgen. Voor gespecialiseerde veilinghuizen met wijnexperten in dienst zoals Sothebey’s ( omzet draait tussen 25 en 30 miljoen euro) en Christie’s ( recordomzet van 44,5 miljoen euro) zijn dit een sterk groeiende business. Ook minder gekende veilinghuizen spelen gretig mee met deze trend. Meestal gaat het hier om wijnen van oudere jaargangen. Particulieren, wijnhandelaars en restauranthouders kunnen op die manier publiekelijk wijnen aanbieden, in de hoop er een zo hoog mogelijke prijs voor te krijgen. Soms worden die wijnen vrijwillig aangeboden, soms gedwongen door bijvoorbeeld een faillissement. Voor de koper is het dus van groot belang dat er een gegevensdossier is opgesteld door het veilinghuis dat antwoord geeft op de vragen: – waar werd de wijn bewaard? – hoeveel keer is hij van eigenaar verwisseld? – in welke verpakking is hij aangeboden? – hoever het niveau van de wijn in de fles is gezakt (oxidatie)? – is hij nog drinkbaar? – kan hij nog bewaren? – is het geen vervalsing? – enzovoort…..
Deze antwoorden spelen zeker een belangrijke rol in de bepaling van de prijs. Zelfs ondrinkbare wijnen vormen een object voor verzamelaars. Wijnen met een sterk merkimago ( vb. Petrus ) worden vaak op veilingen aangeboden. Bordeaux blijft het best scoren, alsook Champagne en Bourgogne. Vergeet ook niet dat meer en meer wijnveilingen het jachtterrein is geworden van speculanten die alleen wijn kopen omdat ze hopen die later tegen nog hogere prijzen opnieuw te verkopen. Vooral in crisistijd willen wereldwijd heel wat rijken een deel van hun geld investeren in bepaalde oude wijnen.
Wees indachtig dat wijn kopen op veilingen bijkomende kosten vergt zoals de veilingkosten (15%, incluis btw over de hamerprijs) én eventueel de verzend- of bezorgingskosten.
Voor diegenen die aan deze veilinghype willen meedoen kan ik enkel meegeven dat trouwens heel wat wijnen niet beter worden door ouder te worden, ze zijn soms gewoon versleten. De speculant of etiket verzamelaar zal de wijn meestal toch niet drinken. Soms kan je op een veiling wijnen ontdekken die heel goed zijn, maar niet zo’n grote naam hebben én door de speculanten genegeerd worden. Toeslaan zou ik zeggen. Pas als je als wijndrinker achteraf de kwaliteit hebt ontdekt, pas dan kan je zeggen dat je een koopje hebt gedaan.
Georges De Smaele, wijnrecensent.
februari 2020.