Sommige verhalen wachten decennialang om te worden verteld. Zo komt het verhaal van het joodse meisje Kitty Haber na meer dan 75 jaar naar boven drijven. Historicus Cyril Rubens trok op onderzoek uit, geïntrigeerd over de deportatie van Joodse vluchtelingen uit Antwerpen naar het Limburgse dorpje Zelem. Een verhaal dat aan actualiteit niets heeft ingeboet: over verdrukking, over vlucht en illegaliteit, familietragedies en de sporen die het na vele jaren achterlaat. En over hoe een banale briefkaart het verschil kan maken….
Wenen, 13 maart 1938. De Anschluss van Oostenrijk is een feit. Kitty Haber ziet hoe Joodse vrouwen en mannen gedwongen worden om leuzen tegen de nazi’s op straat weg te schrobben met handborstels. Joden worden mishandeld en verdreven uit hun woningen. Het leven van de familie Haber is in gevaar. 

Antwerpen, december 1938. Samuel Haber, vader van Kitty, komt veilig aan in Antwerpen. Twee maanden later volgen Kitty en haar broer. In mei 1940 zal Samuel door de Belgische staat geïnterneerd worden in Zuid-Frankrijk als ‘staatsgevaarlijke Duitser’. Daar wordt hij in 1943 door de nazi’s opgepakt en op transport gezet naar het uitroeiingskamp Majdanek.
Antwerpen, 17 april 1939. Het dode lichaam van Kitty’s moeder wordt neergelegd in de trappenhal van een huis in de Kievitstraat, waar haar man op een kamer woont. Ze werd doodgeschoten door een overijverige Nederlandse grenswacht toen ze met mensen- smokkelaars naar België probeerde te ontkomen.
Mechelen, 4 augustus 1942. Kitty’s broer vertrekt met het eerste Jodentransport vanuit de Dossinkazerne ‘op werkkamp’ naar Polen. Hij werpt nog twee briefjes uit de trein, die de familie bereiken: zijn laatste teken van leven.
Kitty overleeft de oorlog, samen met haar grootmoeder, dankzij een briefkaart …
De auteur
Cyril Rubens is historicus. Hij is met pensioen, maar niet op rust. Vanuit zijn interesse voor de lokale geschiedenis in Zelem stootte hij op het gedwongen en vandaag veelal vergeten verblijf van tientallen Joodse families in tientallen Limburgse gemeenten in 1940-1941. Zijn zoektocht in vaak ongeopende archieven en naar de laatste getuigen van deze geschiedenis geeft een unieke, menselijke inkijk in de Holocaust. Het verhaal van Kitty Haber blijft actueel, nu oorlogsvluchtelingen ook vandaag nog bij ons beschutting zoeken.