Vóór wit in de 19de eeuw in de mode komt, kan de bruidsjurk zowat alle kleuren hebben. De kerk pleitte in die tijd voor wit als symbool van maagdelijkheid. Nadat Koningin Victoria van Engeland (1840) en de Franse Keizerin Eugénie (1852) in het wit trouwden, raakte het gebruik al snel wijdverbreid in de bemiddelde kringen en in de steden, en met enige vertraging bij de andere sociale lagen en op het platteland. Met het vrijer worden van de zeden veranderde ook de betekenis van het huwelijk, maar de traditie van trouwen in het wit bleef al die tijd overeind. Sommige bruiden geven de voorkeur aan zwart, zodat ze de jurk later nog kunnen gebruiken, of als teken van rouw. Na de Grote Oorlog maakt het zwart plaats voor tussentinten
zoals grijs, beige en paars. Die schakeringen zijn dan al in zwang voor tweede huwelijken en voor huwelijken op rijpere leeftijd. Met de decennia worden de conventies minder dwingend. Vandaag kiest men zelf of men het liefst in het wit dan wel in kleur trouwt.
Lange tijd was de snit van de bruidsjapon een aangepaste interpretatie van de avondjurk. De bruidsjurk volgde de mode, maar onderscheidde zich door de kleur, de sleep en de sluier. In de jaren 1970 ging de bruidsjurk haar eigen weg. Ze scheurde zich los van de heersende mode en werd een genre op zich. Vaak geeft dat uitdrukking aan de droom van de prinses voor één dag.
Op de eerste zondag van elke maand opent het museum gratis zijn deuren.
Om 15u, gratis rondleiding: Tentoonstelling Just married
De bruidsjurk staat symbool voor een fascinerende ontmoeting tussen ethische en morele symbolen, een tijdloze dialoog tussen traditie en persoonlijkheid.
Olivia Luce Meyer is curator en docent geschiedenis en sociologie van kleding en mode in ESMOD IS M in Parijs. Daarnaast geeft ze lessen in modetekenen.
Www.museumvoorhetkostuumendekant.be