Stadsdichter Maud Vanhauwaert schreef op vraag van het MAS een stadsgedicht voor de site van de Droogdokken, een ruw en roestig gebied dat havengeschiedenis ademt. Een versregel uit het nieuwe stadsgedicht werd in bewegende letters aangebracht op het hoofdgebouw van de site. Deze poëzie-integratie werd vandaag, op Open Monumentendag, feestelijk onthuld. Schepen voor cultuur Caroline Bastiaens: ‘De droogdokkensite ademt de maritieme geschiedenis van onze stad uit. Deze plek krijgt nu een prachtig stadsgedicht dat boordevol referenties naar deze plek vroeger, vandaag en in de toekomst zit. Dit nieuwe gedicht is een mooi geschenk voor deze bijzondere en voor velen onbekende plek. Het zal de vele bezoekers passanten even doen stilstaan.’
Maud Vanhauwaert: “Ik wilde een gedicht maken waarin ik verschillende aspecten van de site kon laten samenvloeien. De droogdokken waren een plek waar boten hersteld werden. Het is dus eigenlijk een beetje een ziekenboeg, een tijdelijke rustplaats, voor boten die daarna weer de wilde zee op gaan. Op de site is sinds kort ook STORMKOP gevestigd, een prachtige kunsteducatieve werking voor kinderen. In het gedicht spreekt een moeder haar kind aan. Ze vertelt het kind dat zij het altijd zal willen opvangen. Je zou kunnen zeggen dat zij een droogdok aanbiedt waar het kind altijd weer op krachten kan komen, vooraleer het weer het ruime sop kiest. Het gedicht spreekt ook over de moeite die het een moeder soms kost om haar kind los te laten. Ik heb het woord ‘stormkop’ verwerkt in het gedicht. Een prachtig woord, dat vele interpretaties kan dragen. Ik wilde een eenvoudig gedicht schrijven dat ook kinderen zouden kunnen begrijpen. Er zit maar een moeilijke regel in, die de meeste volwassenen wellicht ook niet zullen verstaan, namelijk: ‘als je ra is lamgeschoten’. De uitdrukking komt uit het zeevaartwezen. Een ra is een stuk hout dat aan een mast is bevestigd, en waaraan de zeilen hangen. Als je ra is lamgeschoten, ben je machteloos. Er zit vaak zo’n beeldende kracht in oude, vergeten gezegden en spreekwoorden! Het gedicht is opgebouwd rond een versregel waar ik op een ochtend mee wakker werd: soms is het gewoon wachten, stormkop, tot de wind je vangt. Ik vind het een zin die veel wijsheid en troost uitstraalt. Ik wilde graag met letters werken die zouden meebewegen met de wind. Letters dus waar de wind vrij spel in heeft. Het eindresultaat is echt een huzarenstukje. Het kon alleen gerealiseerd worden dankzij de zotte creativiteit en het hoge professionalisme van vormgever Jelle Jespers en bouwer Sam Van Brempt en het enthousiasme en vertrouwen van het MAS, de opdrachtgever. Ik hoop dat deze versregel jarenlang op de boeg van het indrukwekkende gebouw op de site mag blijven staan. En dat de regel een uitnodiging mag zijn voor iedereen, om hier te komen uitwaaien.”
als je ra is lamgeschoten
kan ik je op het droge trekken
je gebroken ribben tellen
zien waar je schipbreuk leed
wij zijn altijd wel ergens
gehavend, maar soms is het
gewoon wachten, stormkop
tot de wind je vangt
vanop de kade zal ik zo hard
zwaaien dat de wind
helemaal tureluurs, je meeneemt
op een nieuw avontuur
ik neem het er wel bij
de averij van een moederhart
alleen op een afstand lijkt het
alsof je weer helemaal in mij past
Maud Vanhauwaert
© stadsgedicht Antwerpen 2018
Alle stadsgedichten zijn terug te vinden op www.antwerpenboekenstad.be
Foto: Antwerpen Boekenstad