Het leven, de mens, of beschavingen kunnen beschadigd of teniet gaan, maar door verandering en aanpassing word een weg gevonden naar wederopbouw, in een soortgelijke of andere vorm. Involucrum verwijst naar deze wederopbouw of transformatie, zoals nieuw bot groeit rond het afgebroken gedeelte. De werken die in deze tentoonstelling worden voorgesteld, laten de kijker zinnen over de vergankelijkheid van wat als vanzelfsprekend en onomstootbaar wordt aangenomen.
Tijd en invloeden veranderen, wereldmachten verschuiven, dit wordt afgebeeld in het werk Imperial System, verwijzend naar de maateenheden die na 1824 in het Britse rijk en zijn invloedssfeer werden gebruikt. Het liniaal met inches ingebed in het werk Imperial System is, samen met de architecturale elementen en het glas, gefusioneerd met de torso van de klassieke sculptuur. Dit werk werd dan ook gemaakt in de voormalige Britse kolonie, namelijk in New York, VS.
De oxidatie van elementen, zoals roest, is als een onthulling van de tand des tijds. Het werk Velamen, delicaat gedrapeerde zijde, verwijst naar de vlag als symbool van naties maar ook naar een lijkwade, het roest versterkt het idee van de verstreken tijd.
Ten slotte is er het beeld Stirring Reflection waarin de toeschouwer zichzelf weerspiegeld ziet en zich verankert in het nu.
Alexandra Leyre Mein’s werk legt de eeuwige strijd tussen de onbewuste verlangens en het intellectuele zelf vast. Ze vertaalt deze thema’s in figuratieve of abstracte sculpturen die zowel hedendaags als tijdloos zijn. Beweging en spanning komen voort uit de ontmoeting tussen organische vormen en zuivere, ongerepte, scherpe vormen in haar gipsen sculpturen, die de menselijke natuur symboliseren en haar maatschappelijke/milieu-interacties. Deze complexe relaties worden geportretteerd met behulp van veelzijdige sculpturale vormen, waarbij elk facet een uniek perspectief biedt. Het karakteristieke onafgewerkte aspect van haar sculpturen versterkt het gevoel van beweging, zoals in een driedimensionale schets. Ze kunnen worden geïnterpreteerd alsof ze nog in opbouw en groei zijn, hoewel ze ook kunnen gezien worden als aan het begin van hun ondergang. Deze dualiteit van interpretatie staat centraal in haar werk.
Alexandra Leyre Mein (Brussel, België 1979) studeerde af aan de modeafdeling aan de Koninklijke Academie van Antwerpen. In 2008 legde zich toe op beeldhouwen. Haar werk werd sindsdien gepresenteerd in solo- en collectieve tentoonstellingen o.a. in Palais d’Iéna, Parijs (FR) – White House Gallery, Lovenjoel (BE) – Aeroplastics – Maison Particulière – Botanique, Brussel (BE) – Léon De Smet museum, Deurle (BE) – Numthong Gallery, Bangkok (TH) – Clemente Centre – New House Centre for Contemporary Art – Anton Kern Gallery, New York (USA) – The Growlery, San Fransisco (USA). Naast haar sculpturale praktijk blijft Alexandra werken met dansers en choreografen. Ze heeft sets en kostuums ontworpen en gemaakt in samenwerking met bijvoorbeeld Damien Jalet. Deze creaties waren te zien in Palazzo Fortuny, tijdens de Biënnale van Venetië (IT), het festival d’Avignon en in het Louvre (FR). Tijdens haar zesjarig verblijf in NYC richtte zij absence projects op waarmee zij tentoonstellingen cureert gefocust op de beeldhouwkunst.
Foto: IMPERIAL SYSTEM 2017 – Hydrostone, gaas, kaasdoek, metaal, pigmenten, glas, Imperial systeem heerser 81 x 42 x 50 cm – Unique / www.archiraar.com.