“Ene me esp” in het Leuvens of “me eps” in Dendermonde. Ook met hesp kunnen we een streekverhaal brengen in Vlaanderen.
Een lange traditie
Reeds in de 16de eeuw zijn hesp, brood en boter een heilige drievuldigheid in Vlaanderen. Afgewisseld met haring op de vastendagen.
In de vroegste tijden was het bewaren van vlees van levensbelang. Bij het varken kwamen daar vooral de hespen voor in aanmerking. Het was wel nog geen dagelijkse kost, de hesp werd bij feestelijke gelegenheden aangesneden.
Na het verdwijnen van de thuisslacht werd hesp een specialiteit van de lokale slager. Sommige slagers, zoals de families Cornelis, Van Hoe of Van den Berghe groeiden uit tot gespecialiseerde vleeswarenbedrijven. Andere slagers kozen er voor om zelf te blijven zouten en drogen. Hier vind je de lokale varianten terug zoals de Maaslandse, Kempense of West-Vlaamse hespen.
Dialectenkaart
Ham of hesp, dat hangt van je dialect af.
Foto: www.streekproduct.be