“Une île begint waar Paradise eindigde. Vrijwel meteen na Paradise wist Benjamin dat er een vervolgtentoonstelling zou komen. Het verlangen naar een paradijselijk oord, weg willen, alles achterlaten en de vlucht naar een eiland waren thema’s die hij ditmaal uitdiepte. …
Zowel de foto’s van de Lebensreformbewegung, als de mythologische taferelen en de tijdschriftgravures toonden aspecten die voor Benjamin de gelaagdheid van het begrip eiland representeerde. Soms nam hij het beeldmateriaal vrij letterlijk over, in andere werken vermengde hij interpretaties van deze verhalen met meer clichématige elementen verwant aan de vorige tentoonstelling Paradise. Zo doken er nog steeds enkele palmbomen op en werden er ook bootjes afgebeeld om tot bij de eilanden te geraken. Een eiland is een vrij afgezonderde en geïsoleerde plek, die bij momenten plots 
ontzettend eenzaam en bevreemdend kan aanvoelen. Une île verbeeldt de wrange ondertoon van het paradijselijke, de utopie, de droom.
Een portret van de zestiende-eeuwse Franse filosoof Michel de Montaigne ontstond vanuit zijn bewondering voor de grote denkers. In het clichématige beeld van de wereldvreemde wijsgeer die dikwijls in zijn eentje de briljantste ideeën bedenkt, zag hij tevens een parallel met zijn gevoelsmatige eiland. Vaak fantaseert Benjamin over de torenkamer, waar Montaigne de rust en de eenzaamheid opzocht om al lezend en schrijvend vat te krijgen op het leven en zichzelf. De filosoof bestudeerde gedurende twintig jaar de meest uiteenlopende thema’s en combineerde ze met zijn eigen persoonlijke, intieme gedachten en ervaringen. De beschouwingen waaraan Montaigne tot het einde van zijn leven werkte, werden achteraf gebundeld in zijn Essais. Je leven kunnen wijden aan de studie, de lectuur en het schrijven van essays is voor Benjamin een onbereikbare fantasie, iets voor in een volgend leven.
In mijn ogen gaat Benjamin op eenzelfde toegewijde, eclectische maar niettemin consequente manier te werk. Zoals Montaigne zijn zolderkamer had, heeft hij zijn atelier waar hij tracht grip op de wereld te krijgen. Al vijfentwintig jaar lang zoekt hij daar de eenzaamheid op om op een informele, zoekende en associërende manier de dingen die hem bezighouden te doorgronden en te verbeelden. Vaak de banaalste onderwerpen eerst. Iedere tweejaarlijkse tentoonstelling bij De Panter is het moment waarop Benjamin uiteenlopende anekdotes en dagelijkse schoonheid weet te bundelen tot een nieuw esthetisch geheel.”
Thomas More startte in 1516 zijn eilandroman Utopia in de Antwerpse kathedraal, Benjamin Demeyere situeerde zijn eiland in de Sint-Julianuskapel van de Panter. En Montaigne is een inspiratiebron van hedendaagse denkers en kunstenaars. In de voorbije kwarteeuw van samenwerking met de Galerie heeft Benjamin Demeyere een coherent oeuvre ontwikkeld: een eigen stem binnen de hedendaagse kunst. Een eiland om te ontdekken.
Galerie De Zwarte Panter
Hoogstraat 70-74
B-2000 Antwerpen (Belgium)
tel +32 (0)3 233 13 45
fax +32 (0)3 231 38 12
Mob.+32(0)474545472
www.dezwartepanter.com
Foto’s: De Zwarte Panter