Drie handgeschreven brieven van Louis Paul Boon aan Gust Gils, en drie getypte brieven in doorslag van Gils aan Boon. Gespierde correspondentie over de in de kiem gesmoorde vaste medewerking van Gust Gils aan de cultuurpagina ‘Geestesleven’ in dagblad ‘Vooruit’.
(Gils aan Boon, Brasschaat 27 september 1959):
“beste Louis,/ ik zou graag meewerken aan de kunstpagina van Vooruit, maar dan vrij/ regelmatig, wekelijks als het kan. ik heb onderwerpen genoeg waar ik over kan schrijven: moderne poëzie, id schilderkunst (ik kan bv regel-/ matig de tentoonstellingen te antwerpen volgen), science fiction, hu-/ mor; interviews enz. – ook, maar nu ga ik utopisties worden, louter literaire bijdragen”
(Boon aan Gils, zonder datum):
“Beste Gust, blij dat ge weer wilt meewerken/ aan ‘Geestesleven’ en uw kopij aan mijn/ schaar toevertrouwen.”
“Ge moogt schrijven over wat ge wilt, maar/ liefst over actuele dingen, en liefst niet over/ lui die ge tegen de schenen wilt schoppen. Doe/ dat laatste in Gard-Sivik”
(Boon aan Gils, zonder datum):
“Uw idee om telkens een gedicht te geven is niet kwaad (ik/ heb het ten andere reeds zelf gedacht, dat kunt ge van mijn/ geniale hersens en mijn te korte beentjes wel verwachten!)/ maar ik kreeg toen een hele karrevracht rederijkers”
“Snoei dus maar lustig, ik leen u mijn schaar. En laat/ ook het grapje weg, dat oorlogen de mensen wakker zwepen…/ onze lezers nemen meestal de dingen nog te ernstig op.”
(Gils aan Boon, Brasschaat 10 oktober 1959):
“ik heb me al drasties beperkt in mijn bijdrage. ik kan desnoods nog in-/ korten, ten koste van de kwaliteit; maar op 2 blz. een meer dan opper-/ vlakkig idee geven van wat informele kunst is en betekent, daar zie ik/ geen kans toe. bovendien ken ik genoeg van tipografie om te merken dat twee van mijn bladzijden – dubbel geïnterlinieerd – met niet zo schande-/ lijk veel plaatsruimte gaan lopen: er is ooit over onbelangrijker dingen/ wel tweemaal zo lang gezwamd.”
“ik geloof niet dat het aan één aandachtige of intelligente lezer (of hééft/ vooruit die niet?) zal ontgaan dat ik bedoel: een oorlog herinnert de/ mensen op hardhandige wijze aan een aantal zaken die ze anders maar al te/ graag & gemakkelijk vergeten”
“ach, waarom zou ik doorgaan. het is al te gek dat ik deze dingen moet zitten verkondigen tegen iemand die tot een tijdschrift van door de oorlog/ wakkergezweepten – of die schijn wekten ze toch – heeft behoord. iemand die ooit van ‘de mensen een geweten schoppen’ sprak en nu schrik heeft/ dat de mensen dit zinnetje van mij op hun kracht zouden nemen.”
(Boon aan Gils, zonder datum):
“Gard Sivik is een tijdschrift dat kreatief werk levert, ruzie maakt, de boel op/ stelten zet, ‘gewetens wakker schopt’. De page ‘Geestesleven’ van Vooruit is een dagbladpage die nieuws moet geven, de mensen op de hoogte houden en de/ indruk wekken ‘dat ze er nu ook iets van weten’. Tussen die twee ligt dus een ijzeren gordijn (als zoiets tenminste kàn liggen)/ dat gij uit alle macht wilt doorbreken en ik integendeel handhaven.”
“Zo de kwestie ‘oorlogen zwepen de mensen wakker’… Ik ken mij pappenheimers,/ en weet dat zij dit maar met een half oog lezen en met een halve hersenpan/ gaan denken: ‘die Gust Gils dringt op oorlog aan’. En dan schrijven zij/ woedende en domme brieven en krijg ik van de brokken. Gij kunt u/ niet voorstellen hoe achterlijk dagbladlezers zijn, en hoe alles moet voorge-/ schoteld, gelepeld en zelfs geknabbeld worden.”
“Het is geen slechte wil van mij, doch van u. Als ik ooit uw geweten/ eens mocht wakker schoppen, zou ik zeggen: gij zijt te achterdochtig jegens/ mij, ge denkt voortdurend dat ik u een kool wil stoven.”
(Gils aan Boon, Brasschaat 14 oktober 1959):
“ik geef zelfs toe dat ik eigenlijk sommige waar-/ heden niet wil zien, vooral niet als men een bukkende beweging moet uit-/ voeren om ze te zien.”
“ik aanvaard volkomen dat men reke-/ ning houdt met het publiek waarvoor men schrijft – een bijdrage over het-/ zelfde onderwerp zou er in gard-sivik bijvoorbeeld waarschijnlijk anders/ uitzien. maar niet vanwege bepaalde toegevingen. ik wens altijd mezelf/ te blijven: als ik moet gaan schipperen dan blijf ik er liever af.”
“licht het ijzeren gordijn even op en zend me de foto terug als ge wilt.”
400 euro.
Hendrik Conscienceplein 16-18
B 2000 Antwerpen
Tel + 32 (0)3 233 32 48
info@demian.be – www.demian.be
www.antiquariaat.demian.be – www.uitgeverij.demian.be