“Adriaan Lauwers + barokgitaar + luit” – ondanks dat het zoekalgoritme van Google op de hoogte is van een kleine voorkeur voor oude muziek, kreeg ik ter voorbereiding van dit gesprek amper bruikbare informatie aangereikt van ‘s werelds grootste zoekmachine. Google schotelde me pagina na pagina haast uitsluitend uittreksels uit bevolkingsregisters voor alsof ik genealogische ambities koester: Adriaan Lauwersen uit de 17de en 18de eeuw, afkomstig uit Utrecht of Leeuwerik. (Er trad blijkbaar zelfs een Adriaan uit Schoondijke in dienst van de Oost-Indische Compagnie op 27 oktober 1741, FYI). Even speel ik met de gedachte te speurneuzen naar een bloedlijn van luitisten. Maar hoe nobel de zoektocht naar stamvaders en -moeders ook is, ik besluit de romantiek van microfilm aan me te laten voorbijgaan. 
 
Hoe onbeduidend ze op het eerste gezicht leken, die naamgenoten zijn niet geheel onbelangrijk voor de 29-jarige Adriaan Lauwers die momenteel aan het conservatorium van Lyon zijn laatste jaar afrondt. “Ik heb altijd al een voorkeur gehad voor geschiedenis. Toen we klein waren, las mama ons ‘s middags voor uit boeken zoals Karel en de Elegast of ‘t Ros Beiaard. De middeleeuwen, renaissance en barok spreken nog altijd tot mijn verbeelding.” Lauwers slaagde toen hij veertien was voor het ingangsexamen aan de kunsthumaniora van het Lemmensinstituut in Leuven, waar hij klassieke gitaar studeerde bij Aram Van Ballaert en onder diens vleugels een sterke interesse ontwikkelde voor de meest uiteenlopende muziekgenres en de muziekgeschiedenis.

Adriaan: “Als je klassieke gitaar studeert, dan moet je als examen verschillende stukken uit verschillende periodes spelen. Aram, die me aan het Lemmensinstituut begeleidde, raadde me aan om zeker de bibliotheek van het conservatorium in Antwerpen te raadplegen.” Daar vond Lauwers een stuk van Emanuel Adriaenssen, een Antwerps luitist uit de 16de eeuw. Samen met zijn broer richtte die Emanuel Adriaenssen zelfs een van de eerste luitscholen op. “Ik vond het enorm fijn om op mijn examen een stuk te kunnen voorstellen van een componist in wiens naam een deel van mijn naam verweven was. Tijdens mijn voorbereidingen zag ik dat de partituur een transcriptie was, waardoor ik me begon af te vragen waarin die verschilde van de originele compositie. Emanuel Adriaenssen boeide me zodanig dat ik ben blijven zoeken. Zo heeft de oudemuziekwereld zich stilaan aan mij geopenbaard.”  

Gefascineerd door de gitaar in al haar verschijningsvormen, zette Lauwers zijn studie voort aan de conservatoria van Bergen en Luik, waar hij zijn bachelor- en masterdiploma behaalde. Twee jaar eerder volgde hij luitles bij luitist Floris De Rycker en begon het te dagen dat hij wederom een interessant instrument in handen heeft. “Floris en ook Sofie Van den Eynde vroegen me waarom ik niet in Lyon zou gaan studeren bij Rolf Lislevand. Hoe meer ik daarover nadacht, hoe meer ik die opleiding vond aansluiten bij mijn persoon. Dus ik heb me aangemeld voor het ingangsexamen en ondertussen zit ik in mijn laatste jaar.”

Anachronisme
Het is ook in samenwerking met Lislevand dat Lauwers het programma voor zijn AMUZ-concert samenstelde.

Praktisch

Zaterdag 6 februari, vanaf 10 uur

Foto: www.amuz.be