Vanavond studeren 92 hulpverlener-ambulanciers af die hun opleiding in 2016 startten aan campus Vesta. Onder hen een aantal cursisten die voltijds werken en in hun vrije tijd met de ziekenwagen interventies rijden. Wie op zoek is naar zingeving en iets wil betekenen voor zijn medemens komt steeds vaker uit bij de opleiding hulpverlener-ambulancier. De opleiding duurt 132 uur en er volgt een praktijkstage van 40 uur. Je stapt wel in een leven van je constant bijscholen. Zo volgt elke hulpverlener-ambulancier jaarlijks minstens 24 uur bijscholing om zijn competenties te behouden.
Bij de nieuwe lichting zitten de meest uiteenlopende profielen. Het valt op dat steeds vaker mensen met een drukke fulltime job de stap zetten naar hulpverlener-ambulancier worden. Onder hen Sofie de Caluwe die haar nieuwe hobby combineert met een drukke job en een gezinsleven. Ze deed haar stage op de spoeddienst van ZNA Jan-Palfijn Merksem en heeft de smaak te pakken. “De opleiding trekt een heel divers publiek aan. We hebben wel een ding gemeen: we helpen allemaal graag anderen. Het leukste is voor mij dat je zelfvertrouwen krijgt. Zodra je weet hoe je dringende geneeskundige hulpverlening toepast, ben je meer op je gemak als er op je werk of in je privéleven iets gebeurt.”
Pre-hospitaal werk daagt je mentaal en fysiek uit
Er bestaan veel misverstanden over de opleiding hulpverlener-ambulancier. Zo moet je absoluut fysiek in vorm zijn, wil je je job goed doen. Sofie(foto) zelf zwemt bijvoorbeeld veel. “Tijdens interventies moet je zwaar materiaal dragen: je medische tas, zuurstof, een monitor, enz. Je gaat ook patiënten met een uiteenlopend gewicht uit de meest penibele situaties halen. Vaak op de bovenste etage van een appartementsgebouwen met een kapotte lift. Tijdens de opleiding deden we trouwens pittige oefeningen op het hindernissenparcours waar ook brandweer en politie trainen.”
Je komt uit je comfort zone
Voor Sofie is de job de ideale hobby als je leergierig bent en graag de handen uit de mouwen steekt. “Je leert constant dingen bij. En je komt met de meest uiteenlopende mensen in contact. Als hulpverlener-ambulancier kom je werkelijk overal. Je leert omgaan met agressie, je werkt samen met brandweer, politie en MUG-teams, je leert het hoofd koel houden bij zware verkeersongevallen. Je komt ook in contact met de grauwe kanten van de maatschappij. De armoede achter gesloten deuren went niet. Ik vind dat je sowieso vaker gaat stilstaan bij wat er in de maatschappij gebeurt. Dat geeft je meer begrip voor je medemens en meer mensenkennis.”
Als hulpverlener-ambulancier maak je vertrouwelijke dingen mee en heb je beroepsgeheim. Zo sta je bij een verdacht overlijden plots op een crime scene. Tijdens de opleiding op Campus Vesta leggen politieprofessionals van het labo aan hulpverleners-ambulanciers uit hoe sporenonderzoek precies in elkaar zit. “Je moet integer zijn, dat klopt”, bevestigt Sofie. ”Toch moet je het zeker niet voor de kick doen. De sector heeft geen cowboys nodig. Eerder empathische mensen met gezond verstand. Met een ziekenwagen rijden, doe je in eerste instantie vanuit een maatschappelijk engagement. Mij geeft het alleszins voldoening om niet alleen met mezelf bezig te zijn en mijn steentje bij te dragen.”